όταν πεθαίνει ο Θεός

πώς να σε κηδεύσω Θεέ μου....

Σε τον αναβαλλόμενον

το φως ώσπερ ιμάτιον

καθελών Ιωσήφ από του ξύλου

συν Νικοδήμω

και θεωρήσας νεκρόν, γυμνόν, άταφον,

ευσυμπάθητον θρήνον αναλαβών,

οδυρόμενος έλεγεν

οίμοι, γλυκύτατε Ιησού!

Ον προ μικρού ο ήλιος

εν Σταυρώ κρεμάμενον θεασάμενος

ζόφον περιεβάλλετο

και η γη τω φόβω εκυμαίνετο

και διερρήγντυτο ναού το καταπέτασμα

αλλ' ιδού νυν βλέπω Σε

δι' εμέ εκουσίως

υπελθόντα θάνατον.

Πώς Σε κηδεύσω, Θεέ μου;

ή πώς σινδόσιν ειλήσω;

ποίαις χερσί δε προσψαύσω

το Σόν ακήρατον Σώμα;

ή ποία άσματα μέλψω

τη Ση εξόδω, Οικτίρμον;

Μεγαλύνω τα Πάθη Σου,

υμνολογώ και την Ταφή  Σου,

συν τη Αναστάσει κραυγάζων

Κύριε, δόξα Σοι.

(η φωτογραφία είναι από τον τόπο της αποκαθηλώσεως του Χριστού στην Βασιλική του Παναγίου Τάφου στην Ιερουσαλήμ)