Με την πίστη του σταμάτησε τον ήλιο και καρποφόρησε η έρημος . Όσιος αββάς Πατερμούθιος

Όσιος αββάς Πατερμούθιος

Εορτάζει στις 9 Ιουλίου

Κάποια ημέρα ο Όσιος αββάς Πατερμούθιος, πληροφορήθηκε ότι ο αδελφός ενός μαθητή του ήταν ετοιμοθάνατος. Τότε, κίνησε αμέσως για να τον προφθάσει ζωντανό και να τον νουθετήσει χριστιανικά. Είχε αρχίσει να δύει ο ήλιος, ακόμη δεν είχε φθάσει και ο δρόμος ήταν ακόμη αρκετός. Τότε έστρεψε το πρόσωπό του προς τον ήλιο και είπε : «Εις το όνομα του Θεού σε προστάζω να σταματήσεις ώσπου να φθάσω στον άρρωστο».
Λέγοντας αυτά με πίστη, ώ του Θαύματος !, σταμάτησε να κινείται ο ήλιος ώσπου έφθασε στην οικία του αρρώστου ο αββάς. Οι εγχώριοι που ήσαν συγκεντρωμένοι με μεγάλη έκπληξη ρώτησαν τον Όσιο για το θαύμα που έκαμε. Ο δε Όσιος τους απάντησε : δεν θυμάστε τα Δεσποτικά λόγια, ότι αν έχουμε πίστη ως κόκκο σινάπεως, μπορούμε να μετατοπίσουμε βουνά και άλλα θαυμάσια μεγαλύτερα να κάνουμε ; Τότε αρκετοί, συνεπεία του θαύματος που επετέλεσε ο Όσιος, έγιναν μαθητές του.
Βρίσκοντας τον ασθενή πεθαμένο ο Όσιος, τον φίλησε και του είπε :
– «Τι θέλεις αδελφέ μου να μείνεις με τον Χριστό ή να επιστρέψεις πάλι εδώ μαζί μας» ;
– Ο δε νεκρός αποκρίθηκε : «Καλύτερα να είμαι με τον Δεσπότη μας».
Ο Όσιος τότε του απάντησε :
– «Κοιμήσου εν ειρήνη λοιπόν, και πρέσβευε στον Θεό για μας».
Οι παρευρισκόμενοι βλέποντας το μέγα Θαύμα, έμειναν εκστασιασμένοι. Ο δε Όσιος, ενταφίασε το σκήνωμα του αδελφού του μαθητού του με επιμέλεια.

Πηγή : Αγαπίου μοναχού του Κρητός, Βιβλίον καλούμενον Εκλόγιον : τουτέστιν οι ωραιότεροι Βίοι των αγίων εκ του μεταφραστού Συμεώνος. Ενετίησιν 1799, σ. 320 κ.ε. http://tribonio.blogspot.gr/2014/08/blog-post_82.html

Ενώ ο Όσιος Πατερμούθιος μιλούσε ακόμη, ήρθε ένας χωρικός κρατώντας ένα δοχείο γεμάτο άμμο και περίμενε να τελειώσει η διήγηση. Απορώντας και εμείς, ρωτήσαμε τον Γέροντα τι άραγε θέλει αυτός ο επισκέπτης με την άμμο. Και ο Γέροντας μας αποκρίθηκε:
-Παιδιά μου δεν έπρεπε να καυχηθώ σε εσάς ούτε να περιγράψω τα κατορθώματα των πατέρων μας, για να μην το πάρουμε επάνω μας και χάσουμε τον μισθό μας. Αλλά βλέποντας τον ζήλο σας, εφόσον ήρθατε από τόσο μακρυά και για να μην σας στερήσω από την ωφέλεια, θα σας διηγηθώ μπροστά στους αδελφούς πως οικονόμησε ο Θεός τα πράγματα, με όργανά του εμάς.
Η γύρω περιοχή ήταν άγονη και οι αγρότες που την είχαν, όταν έσπερναν το σιτάρι, με δυσκολία θέριζαν το διπλάσιο. Ένα σκουλήκι που έβγαινε μέσα στο στάχυ, κατέστρεφε όλη τη σοδειά. Οι γεωργοί αφού κατηχήθηκαν από εμάς κι έγιναν Χριστιανοί, μας παρακαλούσαν να προσευχόμαστε για τη συγκομιδή.
Τους είπα τότε:
«Εάν έχετε πίστη στο Θεό, και η άμμος αυτή της ερήμου θα σας δώσει καρπό». Εκείνοι χωρίς χρονοτριβή γέμισαν τις ποδιές τους από την άμμο που πατούσαμε και μας την πρόσφεραν, για να την ευλογήσουμε. Και καθώς εγώ προσευχήθηκα να γίνει σύμφωνα με την πίστη τους, εκείνοι έσπειραν την άμμο μαζί με τα σιτάρια στα χωράφια τους και ξαφνικά η χώρα έγινε καρποφόρα περισσότερο απ’όλη την Αίγυπτο. Έχοντας λοιπόν αυτό το έθιμο, μας ενοχλούσαν κάθε χρόνο.

*Από το βιβλίο του: Αρχιμανδρίτου Παύλου Κ. Ντάνα «ΜΕΓΑΛΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΜΑΣ» (τεύχος Β΄).

Απολυτίκιον του Οσίου Πατερμούθιου. Ήχος πλ. δ’

Ταις των δακρύων σου ροαίς, της ερήμου το άγονον εγεώργησας, και τοις εκ βάθους στεναγμοίς, εις εκατόν τους πόνους εκαρποφόρησας, και γέγονας φωστήρ, τη Οικουμένη λάμπων τοις θαύμασιν, Πατερμούθιε Πατήρ ημών όσιε πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Με τις ροές των δακρύων της μετανοίας σου καλλιέργησες το άγονο έδαφος της ερήμου, και με τους στεναγμούς από τα βάθη της καρδιάς σου έφερες καρπούς πνευματικούς εκατό φορές περισσότερους από όσους έπρεπε. Έτσι, έγινες φωτεινό αστέρι λάμποντας στην οικουμένη με τα θαύματά σου, Πατερμούθιε πατέρα μας όσιε. Πρέσβευε λοιπόν στον Χριστό και Θεό να σώσει τις ψυχές μας.