Ἱερά Μονὴ Ἀββᾶ Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου

Ἡ Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ἀββᾶ Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου εὑρίσκεται ἀνατολικῶς τῆς Βηθλεέμ, εἰς τὴν εἴσοδον τῆς ἐρήμου καὶ ἐπάνω εἰς τὸν ἀρχαῖον κεντρικὸν δρόμον, ὁ ὁποῖος ὁδηγεῖ ἀπὸ τὴν ἔρημον τοῦ Ἰορδάνου εἰς τὴν Νεκρὰν Θάλασσαν. Τὸ σημερινὸν μοναστήριον εἶναι ἐκτισμένον εἰς τὴν θέσιν τοῦ ἀρχαίου Κοινοβίου, τό ὁποῖον ἱδρύθη ἀπό τόν Ἅγιον Θεοδόσιον, τὸν 5ον αἰῶνα. Μετὰ τὴν ἵδρυσιν τῆς Μονῆς ἀρχίζει ἡ δράσις τοῦ Ἀββᾶ Θεοδοσίου εἰς τὸν μοναχικὸν βίον, ἀπολαμβάνοντος κοινὴν τιμὴν καὶ εὐγνωμοσύνην μὲ αὐτὴν τοῦ Ἁγίου Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου καὶ τοῦ Μεγάλου Εὐθυμίου, ὄχι μόνον ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων καὶ τῶν Μονῶν τῆς Παλαιστίνης ἀλλὰ καὶ ὁλοκλήρου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Ἡ Σπηλιὰ, προσκύνημα, παρουσιάζει μεγάλον ἐνδιαφέρον διότι, συμφώνως πρὸς τὴν παράδοσιν, ἐκεῖ διανυκτέρευσαν οἱ Τρεῖς Μάγοι ἐπιστρέφοντες ἀπὸ τὴν Βηθλεέμ. Ἡ Σπηλιὰ εἶναι φυσική, μὲ ὀλίγα λαξευτὰ σημεῖα καὶ κατὰ τὴν μακραίωνον ἱστορίαν τῆς Μονῆς ἐχρησιμοποιήθη ὡς Ἐκκλησία ἀρχικῶς καὶ ἀργότερον ὡς κοιμητήριον. Μέσα εἰς μαρμαρίνους λάρνακας κατὰ μῆκος τῶν τοίχων τῆς σπηλιᾶς εἶναι ἐνταφιασμένοι ὁ ἱδρυτὴς τοῦ μοναστηριοῦ Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ἱεροσολύμων, ὁ διάδοχος τοῦ Ἁγίου καὶ ὁ μετέπειτα ὀνομαστὸς Πατριάρχης τῆς Ἱερουσαλὴμ ὁ Ἃγιος Κόπρης, ἡ Ἁγία Σοφία, μητέρα τοῦ Ἁγίου Σάββα, ἡ Ἁγία Θεοδότη, μητέρα τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων, ἡ μητέρα τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, οἱ Ἅγιοι Ξενοφῶν καὶ Μαρία καὶ ἄλλαι ἐξέχουσαι μορφαὶ τοῦ μοναχισμοῦ τῆς Παλαιστίνης.
Εἰς τὸν χῶρον τῆς Ἱερᾶς μονῆς εἶχον ἀνεγερθεῖ Νοσοκομεῖα, γηροκομεῖα, πτωχοκομεῖα, ὀρφανοτροφεῖα, «παντεία τεχνῶν ἐργαστήρια», καὶ πλῆθος ἄλλων κτισμάτων. Ὁ Μέγας Θεοδόσιος ὑπῆρξε ὁ θερμότερος συνήγορος καὶ ὀπαδὸς τοῦ ἀληθινοῦ καὶ ὑψηλοῦ μοναχικοῦ βίου, ὁ ὁποῖος συνεδύαζε εἰς τὴν μοναχικὴν πολιτείαν τὴν παιδείαν καί τὴν μοναχικὴν ἄσκησιν τῆς φιλεργίας καὶ φιλοπονίας. Εἰς τὸ σημεῖον αὐτὸ ὁ Μέγας Θεοδόσιος μιμεῖται τοὺς μεγάλους συμπολίτας του Καππαδόκας, Βασίλειον καὶ Γρηγόριον, οἱ ὁποῖοι συνεδύασαν ἁρμονικότερον καὶ ἀπέδειξαν μὲ τὸ παράδειγμά τους ὅτι εἶναι δυνατὴ ἡ συνύπαρξις τοῦ θεωρητικοῦ καὶ πρακτικοῦ βίου εἰς τὴν μοναχικὴν ζωήν.
Εἰς τὴν ἡγουμενίαν τὸν διεδέχθη ὁ Σωφρόνιος, ὁ ὁποῖος συνέχισε ἐπαξίως τὸ ἔργον τοῦ Μεγάλου Θεοδοσίου. Σύγχρονος καὶ συμμοναστὴς τοῦ Σωφρονίου καὶ τοῦ Μοδέστου ὑπῆρξε ὁ Μόσχος, ὁ γνωστὸς συγγραφεὺς τοῦ Λειμωναρίου, ὁ ὁποῖος ἀπεβίωσε ἀργότερον εἰς τὴν Ρώμην ἀλλὰ τὸ σκήνωμά του μετεφέρθη καὶ ἐνεπετέθη εἰς τὸ σπήλαιον τῶν Μάγων, ἐπειδὴ αὐτὸ ἐθεωρήθη διὰ τὸν κηδευόμενον ὑψίστην τιμήν. Μὲ τὴν Περσικὴν εἰσβολὴν καὶ τὴν Ἀραβικὴν κατάκτησιν τὰ πράγματα ἤλλαξαν ριζικῶς. Τὸ μοναστήριον ἔπεσε εἰς δυσμένειαν καὶ πάρα πολλοί μοναχοὶ ἐσφαγιάσθησαν. Κατὰ τὴν περίοδον τῶν Σταυροφόρων, ἡ μονὴ φθάνει εἰς τὴν ἀκμὴν της ἀλλὰ ἐγκαταλείπεται ὁριστικῶς τὸν 15ον αἰῶνα. Τὸ 1881 ὁ σχολάρχης τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ Φώτιος Ἀλεξανδρίδης, ἀγοράζει τὸ θεῖον ἄντρον τῶν Μάγων, καὶ ἀνακαινίζει τὸ ἐρειπωμένον κτίσμα. Τὸ 1896 ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Γεράσιμος Α' θεμελιώνει τὴν νέαν μονήν. Τὸ 1990 ἀνακαινίζονται τὰ σπήλαια τῶν Μάγων καὶ ἀγοράζεται ἡ γύρω περιοχὴ ἀπὸ τὸν μοναχὸν Λεόντιον. Ὁ συγγραφεὺς τῆς ἱστορίας τῆς μονῆς Ἀρχιδιάκονος π. Κλεόπας Κοικυλίδης χαρακτηρίζει ὡς θαῦμα τὸν ἀριθμὸν τῶν 700 περίπου μοναχῶν κατὰ τοὺς ἀρχαίους χρόνους. Τὸ σημερινὸν κτίσμα εἶναι τρουλαία Βασιλικὴ καὶ εὑρίσκεται εἰς τὸ νότιον τμῆμα τοῦ σπηλαίου τῶν Μάγων. Ἑλληνικαί ἐπιγραφαί, μωσαϊκὰ δάπεδα, μαρμάρινα κιονόκρανα ἀποτελοῦν ἀναμφισβητήτους μαρτυρίας τῆς ἱστορικῆς συνέχειας τοῦ μοναστηριοῦ ἀνὰ τοὺς αἰῶνας, καθιστάσας αὐτὴν πνευματικὸν φάρον τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Παλαιστίνης. Ὁ Ἅγιος Θεοδόσιος τόσο πολὺ εἶχε τρωθεῖ ἀπὸ τὴν θείαν ἀγάπην ὥστε ἐξεπλήρωσε εἰς τὸ ἀκέραιον τὴν ὑψηλὴν καὶ θείαν ἐντολήν: «Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου, ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου και ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν».
Συνοπτικὸς βίος τοῦ Ἀββᾶ Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου
Ὁ Θεοδόσιος ἐγεννήθη ἐν ἔτει 424 μ.Χ. εἰς τὴν κώμην Μαγαρισσὸν παρὰ τὰ Κόμανα τῆς Καππαδοκίας, ὑπὸ γονέων εὐσεβῶν, Προαιρεσίου καὶ Εὐλογίας καλουμένων. Ὁ Θεοδόσιος ἀπεκλήθη Μέγας λόγῳ τῆς ὡραίας ἐμφανίσεως, γλυκύτητος καὶ δράσεως αὐτοῦ, Κοινοβιάρχης δὲ λόγῳ τοῦ ἔργου του. Τὸ ἔτος 451, εἰς ἡλικίαν 27 ἐτῶν, ἐγκαταλείπει τὴν πατρικὴν οἰκίαν, μὲ σκοπὸν νὰ ἐπισκεφθῇ τοὺς Ἁγίους Τόπους. Διερχόμενος τὴν Ἀντιόχειαν, ἐγνώρισε ἐκεῖ καὶ κατηξιώθη τῶν εὐλογιῶν του, τὸν περιώνυμον τότε καὶ διαλάμποντα ἐπ’ ἁγιότητι βίου καὶ πλουσίαις δωρεαῖς χαρίτων Συμεώνα τὸν Στυλίτην. Ὁ Θεοδόσιος ἐξεπλάγη ἀκούων τὸν Συμεώνα νὰ προλέγῃ εἰς αὐτὸν τὴν μέλλουσαν μεγάλην εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τοὺς πνευματικοὺς ἀγῶνας σταδιοδρομίαν του.
Ἀφοῦ μετέβη καὶ προσεκύνησε τὰ Πανάγια Προσκυνήματα εἰς Ἱεροσόλυμα προσῆλθε καὶ παρέμεινε πλησίον τοῦ ἁγίου Λογγίνου, καταγομένου καὶ ἐκείνου ἐκ Καππαδοκίας, ὁ ὁποῖος διέμενε εἰς τὸν Πύργον τοῦ Δαυΐδ, ἐνταχθεὶς συγχρόνως εἰς τὸ Τάγμα τῶν «Σπουδαίων» τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως. Ὁ Θεοδόσιος ἐπειδὴ ἐπόθει μεγαλυτέραν μόνωσιν μετέβη καὶ παρέμεινε εἰς τὸ λεγόμενον «Παλαιὸν Κάθισμα», εὐρισκόμενον εἰς λεωφόρον, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα πρὸς Βηθλεέμ, ὅπου ὑπάρχει Ἱερὸς Ναὸς πρὸς τιμὴν τῆς Θεοτόκου, ἀνεγερθεὶς ὑπὸ τῆς εὐσεβοῦς Ἰκελίας, εἰς τὴν θέσιν ὅπου σήμερον ὑπάρχει ἡ Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Προφήτου Ἠλία. Ὁ Θεοδόσιος, ἀφοῦ ἔμεινε ἐκεῖ ὀλίγον χρονικὸν διάστημα, ἐπειδὴ ἐπόθει ἀκόμη μεγαλυτέραν ἀσκητικὴν πολιτείαν, ἀναχωρεῖ ἀπὸ τὸ «Παλαιὸν Κάθισμα» καὶ μεταβαίνει εἰς ἄλλον τόπον, εἰς τὰ ἐνδότερα τῆς ἐρήμου. Παράδοσις τὶς ἐφέρετο ἀπὸ στόματος εἰς στόμα καὶ τότε, ὅτι εἰς κάποιο σπήλαιον τοῦ τόπου ἐκείνου κατέλυσαν οἱ τρεῖς Μάγοι ὅτε «χρηματισθέντες κατ’ ὄναρ μὴ ἀνακάμψαι πρὸς Ἡρώδην, δι’ ἄλλης ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰς τὴν χῶραν αὐτῶν» (Μάτθ. Β, 12). Εἰς τὴν θέσιν αὐτὴν ὁ Θεοδόσιος ἐσχημάτισε τὸ πρῶτον μίαν μικρὰν ἀδελφότητα, ἡ ὁποία ηὐξήθη ταχέως ἐκ τῆς φήμης τῆς ἁγιότητας αὐτοῦ. Μετὰ τὴν αὔξησιν τῆς ἀδελφότητος, προέβη εἰς ἵδρυσιν τῆς Μονῆς, τῆς ὁποίας τὰ θεμέλια ἐτέθησαν κατὰ τὰ ἔτη 465-475.
Μετὰ τὴν ἵδρυσιν τῆς Μονῆς ἀρχίζει ἡ δράσις τοῦ μεγάλου Πατρός. Ὡς πρὸς τὴν ἐσωτερικὴν ὀργάνωσιν τοῦ Κοινοβίου, ὁ Θεοδόσιος δὲν ἔλαβεν ὡς ὑπόδειγμα τὰ προηγούμενα Κοινόβια τῆς Παλαιστίνης. Εἰς τοῦτο συνετέλεσε κυρίως ἡ θέσις τοῦ Κοινοβίου, ἐπειδὴ εὑρίσκεται ἐπὶ ὀροπεδίου ὑψηλοῦ καὶ ὄχι εἰς τόπον χαμηλὸν καὶ βραχώδη. Ἀπὸ τὴν Μονὴν φαίνεται ἡ Βηθλεέμ, ἡ Ἱερουσαλὴμ μετὰ τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν, ὁ Ἰορδάνης, ἡ Νεκρὰ Θάλασσα καὶ τὸ Σαραντάριον Ὄρος. Εἰς τὸν εὐχάριστον ἐκεῖνον τόπον διαμονῆς τὸ Κοινόβιον εἰργάζετο ὄχι μόνον διὰ τοὺς ἐν αὐτῷ ἀσκουμένους, ἀλλὰ καὶ τὴν χριστιανικὴν κοινωνίαν. Ἡ κοινοβιακὴ ζωὴ συνετέλεσε ἀφ’ ἑνὸς εἰς τὸ νὰ αὐξηθῇ ὁ ἀριθμὸς τῶν μοναχῶν, οἱ ὁποῖοι ἀνῆλθον εἰς 700, ἀφ’ ἑτέρου δὲ νὰ δέχεται τὸ Κοινόβιον δωρεὰς εὐσεβῶν πλουσίων, ἀρχῆς γενομένης ὑπὸ τίνος Ἀκακίου. Αἱ δωρεαὶ διετίθεντο διὰ τὴν ἀνέγερσιν ξενώνων ἢ κελλίων τῶν μοναχῶν καὶ σιγὰ σιγὰ ἐδημιουργήθη ὁλόκληρος πόλις πέριξ τῆς Μονῆς. Ὁ Ἅγιος Θεοδόσιος ἐστήριζε τὸν βίον τῶν μοναχῶν, ὄχι μόνον ἐπὶ τῆς ἀσκήσεως πρὸς ἠθικὴν τελείωσιν, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῆς ἐργασίας. Εἰς τὴν εἴσοδον δὲ τοῦ Κοινοβίου εἶχεν ἀναγράψει «μηδεὶς ῥάθυμος εἰσήτω».
Κατὰ τὰς τρεῖς τελευταίας ἡμέρας τῆς ζωῆς του, ὁ Θεοδόσιος ἐδίδασκε συνεχῶς τοὺς μοναχούς. Ὅπως λέγει ὁ βιογράφος του, Θεόδωρος, Ἐπίσκοπος Πέτρας – Ἀραβίας, ὁ ἅγιος Θεοδόσιος «συνέσει πολλῇ ἐκαλλώπιστο», ἐμελετοῦσε πάντοτε σοβαρὰς μελέτας, ἐκ τῶν ὁποίων ἤντλει τὴν πλέον εὔγευστον τροφήν. Ἕνεκα τῆς ἐξόχου προσωπικότητός του «πολλοὶ τῷ ζήλῳ πυρωθέντες προστρέχουσι καὶ τῆς μετ’ αὐτοῦ συνοικήσεως ἀντιβολοῦσι τυχεῖν καὶ ὁδηγοῦν τοῦ κατὰ Θεὸν βίου γενέσθαι αὐτὸν ἰκετεύουσιν».

εορτάσθηκε στη Βηθλεέμ η Γέννηση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Πριν από λίγες μέρες και σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων από τον 4ο αιώνα μ.Χ., εορτάσθηκε στη Βηθλεέμ η Γέννηση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Πιο συγκεκριμένα και, όπως διαβάζουμε στο πρακτορείο εκκλησιαστικών ειδήσεων Δόγμα, η κατά σάρκα Χριστού γέννηση εορτάσθηκε ως εξής:
Τήν Παρασκευήν, 24ην μηνός Δεκεμβρίου 2016/ 6ην Ἰανουαρίου 2017, μετά τήν ἐν τῷ Πατριαρχείῳ ἐθιμοτυπικήν ἐπίσκεψιν τῆς Ἱεροσολυμιτικῆς Ἀστυνομίας εἰς τό Πατριαρχεῖον, ἡ Ἁγιοταφιτική Συνοδεία ὑπό τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων, τῶν κωδώνων κρουομένων, τῇ προπορεύσει τῶν Ὀρθοδόξων Προσκόπων κατηυθύνθη διά τήν πύλην τοῦ Δαυίδ. Ἐνταῦθα, τά μέλη τῆς συνοδείας ἐπεβιβάσθησαν ὀχημάτων καί τῇ προπορεύσει Ἀστυνομικῆς συνοδείας μετέβησαν εἰς τήν μεταξύ Ἱεροσολύμων καί Βηθλεέμ Ἱεράν Μονήν τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ. Ἐνταῦθα προϋπήντησαν τόν Μακαριώτατον οἱ Δήμαρχοι τῶν πόλεων Βηθλεέμ, Χωρίου τῶν Ποιμένων καί Μπετζάλλας καί οἱ συνεργάται αὐτῶν καί ἡ Ἰσραηλινή Στρατιωτική Διοίκησις τῆς περιοχῆς Κφάρ Ἐτζιόν. Ἠκολούθησε ἡ προσκύνησις εἰς τόν Ἱερόν Ναόν καί τό κέρασμα.
Εὐθύς ἀμέσως, τῶν Ἰσραηλινῶν ἱππέων προπορευομένων, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἐσυνέχισε διά τό σύνορον τοῦ τάφου τῆς Ραχήλ. Διελθοῦσα τοῦτο, ἐσυνέχισε τῇ προπορεύσει τῶν Παλαιστινίων μοτοσυκλετιστῶν καί ἐν βραδεῖ αὐτοκινητικῷ ρυθμῷ, λόγῳ τῆς προπορεύσεως τῶν Προσκόπων, τοῦ πλήθους τῶν κατοίκων τῆς Βηθλεέμ ἀνεξαρτήτως θρησκεύματος δεξιά καί ἀριστερά τῆς ὁδοῦ, ζητοῦντος τήν εὐλογίαν τοῦ Μακαριωτάτου, ἔφθασεν εἰς τήν πλατεῖαν τῆς Βηθλεέμ. Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος ἐγένετο δεκτός ὑπό τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Βηθλεέμ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων ἐνδεδυμένων, καί τῶν ἐγγάμων Πρεσβυτέρων τοῦ Πατριαρχείου τῶν ὁμόρων κωμῶν τῆς Βηθλεέμ, τῆς Δημάρχου τῆς Βηθλεέμ, τοῦ Νομάρχου, τῶν Ἀστυνομικῶν Ἀρχῶν καί τῶν Προσκόπων, τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Χρήστου Σοφιανοπούλου καί τοῦ λοιποῦ Προξενικοῦ προσωπικοῦ, καί τῆς καθηγητρίας τοῦ Ἐθνικοῦ Μετσοβίου Πολυτεχνείου κ. Ἀντωνίας Μοροπούλου, καί ἀθρόου λαοῦ.

Ἀπό τῆς πλατείας τῆς Βηθλεέμ, ἅμα τῇ Πατριαρχικῇ ὑποδοχῇ, ἐγένετο ἡ εἴσοδος διά τῆς αὐλῆς εἰς τήν Βασιλικήν. Ἅμα τῇ εἰσόδῳ, τοῦ Ἕλληνος Προξένου ἱσταμένου δεξιά καί τῆς Δημάρχου τῆς πόλεως Βηθλεέμ ἀριστερά, ἡ συνοδεία κατηυθύνθη εἰς τόν χῶρον ἔμπροσθεν τοῦ εἰκονοστασίου, ἐκεῖθεν δέ στραφεῖσα δεξιά πρός τό παρεκκλήσιον τοῦ Ἁγίου Νικολάου, κατῆλθεν εἰς τό θεοδέγμον Σπήλαιον. Ἐνταῦθα ἐν τῇ ψαλμῳδίᾳ ἑλληνιστί ὑπό τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί τοῦ κ. Ἀλβανοῦ καί τῆς χορῳδίας ἀραβιστί ἔλαβε χώραν ἡ κάθοδος καί ἡ Προσκύνησις εἰς τό Θεοδέγμον Σπήλαιον, ἀκολούθως δέ διά τῆς βορείου πύλης ἡ ἄνοδος εἰς τό παρεκκλήσιον, ᾧ χρῶνται οἱ Ἀρμένιοι καί ἡ στάσις εἰς τό Καθολικόν ἔμπροσθεν τοῦ Ἁγίου Εἰκονοστασίου. Ἐνταῦθα ἀνεγνώσθησαν αἱ Μεγάλαι Ὧραι τῶν Χριστουγέννων μετά τῶν θυμιαμάτων αὐτῶν, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, αἱ ὁποῖαι καί κατέληξαν διά τοῦ Ἑσπερινοῦ καί τῆς Θείας Λειτουργίας τοῦ Μεγάλου Βασιλείου κατά τό καθεστώς τήν 3.30 μ.μ. ὥραν. Ἀκολούθως διά τῆς πύλης τοῦ Βαπτιστηρίου ἐγένετο ἡ ἄνοδος εἰς τό ἡγουμενεῖον, ἔνθα παρετέθη νηστήσιμος τράπεζα.
Tό ἑσπέρας περί τήν 7.00 μ.μ. ὥραν ἡ Α.Θ.Μ. παρέθεσε δεξίωσιν πρός τιμήν τοῦ Προέδρου τοῦ Παλαιστινιακοῦ κράτους Μαχμούντ Ἀμπάς Ἀμποῦ Μάζεν καί ἄλλων Παλαιστινίων Κυβερνητικῶν ἐξ Ἰορδανίας, καί τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν Ὑποθέσεων κ. Μπίσερ Χασάουνε.

Τήν 10.30’ μ.μ. τῆς Παρασκευῆς, 24ης Δεκεμβρίου/ 6ης Ἰανουαρίου 2017, ἤρξατο ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων διά τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου. Πρός τοῦτο ἐγένετο ἐπίσημος εἴσοδος τῶν Ὀρθοδόξων εἰς τήν Βασιλικήν ἀπό τῆς νοτίου πύλης τοῦ Βαπτιστηρίου, προεξάρχοντος τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, ὁ ὁποῖος ἅμα τῇ εἰσόδῳ ἀνέγνωσε τόν Προοιμιακόν ψαλμόν, ἐν ᾧ οἱ ψάλται Πρωτοψάλτης Ἁρχιμανδρίτης Ἀριστόβουλος δεξιά ἑλληνιστί καί ἡ χορῳδία τῆς Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως ὑπό τόν κ. Σαμούρ Λῶρενς ἀριστερά ἀραβιστί ἔψαλλον τά τροπάρια τοῦ Ὄρθρου.

Περί τήν 11.30 μ.μ. ὥραν ἀφίχθη ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί ἔψαλε τάς Καταβασίας «Χριστός Γεννᾶται δοξάσατε», «ἔλαβε καιρόν» καί εἰσῆλθεν εἰς τό Ἱερόν Βῆμα, ἔνθα ἔλαβε χώραν ὁ ἀδελφικός Ἀρχιερατικός ἀσπασμός καί οἱ ἱερεῖς ὁμοίως «ἔλαβον καιρόν».
Τούτων τελεσθέντων περί τήν 12.00´ μεσονύκτιον ὥραν, ὁ Μακαριώτατος ἐξῆλθεν ἀπο τῆς πύλης τοῦ Ἱεροῦ καί ἔχων δεξιάν Αὐτοῦ τόν Πρόεδρον τοῦ Παλαιστινιακοῦ κράτους ἐξοχώτατον κ. Μαχμούτ Ἀμπάς Ἀμποῦ Μάζεν καί τόν Γενικόν Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος κ. Χρῆστον Σοφιανόπουλον ἀριστερά, τῶν Ἀρχιερέων καί τῶν Ἱερέων ἐνδεδυμένων καί τῶν Κυβερνητικῶν καί Προξενικῶν ἐκπροσώπων καί ἀθρόου Ὀρθοδόξου λαοῦ συμμετέχοντος ἐν προσευχῇ κατῆλθεν εἰς τό Θεοδέγμον Σπήλαιον, ἐν ᾧ ἐψάλλετο τό «Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός».