ΡΑΪΘΩ

Στὴν τοποθεσία Αἰλείμ, ὅπου οἱ «δώδεκα πηγὲς τῶν ὑδάτων» (σημερινὸ χαμμάμ Μοῦσα, δηλ. λουτρὰ τοῦ Μωυσέως) καὶ τὰ «ἑβδομήκοντα στελέχη τῶν φοινίκων» κατὰ τὴν διήγηση τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης (Ἔξοδος ΙΕ΄, 27), στὸν τόπο ἀκριβῶς τῆς ἀρχαίας Λαύρας ὅπου σφαγιάστηκαν οἱ 40 πατέρες κατὰ τὸν 4^ο αἰῶνα ἀπὸ κουρσάρους, βρίσκεται σήμερα ἡ πόλις τῆς Ραϊθώ (Ἐλ Τούρ). Ἡ Ραϊθὼ ἦταν ἀρχαῖο λιμάνι τοῦ λαοῦ τῶν Φοινίκων καὶ στὴν γλῶσσα τους σήμαινε «τόπος καρπῶν».

Ὁ ἥπιος χειμώνας τῆς παραθαλάσσιας περιοχῆς προσείλκυσε πλῆθος ἐρημιτῶν, ποὺ διέμεναν σὲ λαξευτὰ σπήλαια τοῦ παρακειμένου ὄρους ἢ καλύβες, τουλάχιστον ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ 4^ου αἰῶνος, σύμφωνα μὲ τὶς διαθέσιμες πηγές. Τὶς Κυριακὲς συναθροίζονταν στὴν μεγάλη Λαύρα (τὰ ἐρείπια σώζονται στὸ σημερινό el-wadi) γιὰ νὰ τελέσουν τὴν θεία Λειτουργία καὶ νὰ ἀκούσουν λόγο πνευματικὸ ἀπὸ τὸν Ἡγούμενο. Κατὰ παράκλησιν τοῦ Ἡγουμένου Ἰωάννου τῆς Λαύρας στὰ τέλη τοῦ 6^ου αἰῶνος, ὁ ὅσιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης συνέταξε καὶ τοῦ ἀπέστειλε τὸ περίφημο ἔργο του «Κλῖμαξ».

Στὴν Ραϊθὼ δεσπόζει τὸ ἱστορικὸ Σιναϊτικὸ Μετόχι τοῦ ἁγίου Γεωργίου, ὅπου παλαιότερα κατέληγαν διὰ θαλάσσης οἱ προμήθειες τῆς Μονῆς. Στὸν μεγάλο φοινικῶνα ποὺ ἀνῆκε στὴν Μονὴ παράγονταν οἱ χουρμάδες τῆς χρονιᾶς, ἡ παραδοσιακὴ τροφὴ τῶν Μοναχῶν. Ἀπὸ τὸ Μετόχι τῆς Ραϊθοῦς τὰ διάφορα ἀγαθὰ μεταφέρονταν διὰ τριημέρου πορείας πρὸς τὴν Μονή. Τὸ καραβάνι ποὺ θὰ ξεκινοῦσε ἔπρεπε νὰ προετοιμαστεῖ πολὺ καλὰ γιὰ νὰ ἀνταπεξέλθει στὶς ἀδιαπραγμάτευτες συνθῆκες τῆς ἐρήμου. Τὰ ψάρια ἔπρεπε πρῶτα νὰ τηγανιστοῦν, γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ διατηρηθοῦν μέσα στὸ ἀνελέητο λιοπύρι.

Ἡ Ραϊθὼ σήμερα εἶναι ἡ πρωτεύουσα τοῦ Νοτίου Σινᾶ. Ἐδῶ κατοικεῖ καὶ μικρὸ ποίμνιο Ρωμιῶν ἀραβοφώνων ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ὑπὸ τὴν πνευματικὴ ἐπιστασία τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Σινᾶ. Ἡ Μονὴ φροντίζει πάντοτε γιὰ τὴν παραμονὴ ἐδῶ ἑνὸς Μοναχοῦ, ποὺ μεριμνᾶ γιὰ τὶς πνευματικὲς ἀνάγκες των, τὴν συντήρηση τῶν οἰκοδομῶν καὶ τὴν ὑποδοχὴ τῶν ἐπισκεπτῶν.