ΜΕΤΟΧΙ ΤΟΥ ΚΑΪΡΟΥ

Ἡ παρουσία τοῦ Μετοχίου τοῦ Καΐρου εἶναι ἀρκετὰ παλαιά, καθώς αὐτὸ ἦταν ἀπαραίτητο γιὰ τὴν διαμονὴ τῶν Σιναϊτῶν Πατέρων ἢ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ὁσάκις μετέβαιναν ἐκεῖ προκειμένου νὰ διευθετηθοῦν θέματα τῆς Μονῆς μὲ τὶς Ἀρχὲς κατὰ τὴν περίοδο τῆς Ὀθωμανικῆς κυριαρχίας. Μάλιστα μὲ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου, ὁ ἑκάστοτε Ἀρχιεπίσκοπος Σινᾶ καθιερώθηκε νὰ παραμένει τὸν περισσότερο χρόνο ἐκεῖ παρὰ στὴν Μονή. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸν θεσμοθετήθηκε καὶ τὸ ἀξίωμα τοῦ Δικαίου, ὁ ὁποῖος μέχρι σήμερα ἐπέχει στὴν Μονὴ θέση Ἡγουμένου κατὰ τὴν ἀπουσία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου.

Μέχρι τὸ 1653 ἡ θέση τοῦ Μετοχίου ἦταν στὴν περιοχὴ Τζουβανία (=ἔσω) τοῦ Παλαιοῦ Καΐρου, ἐνῶ τώρα στὴν περιοχὴ Midan el Daher. Τὸ κυρίως Μετόχι συνίσταται ἀπὸ ἕνα εὐμεγέθες νεοκλασσικὸ συγκρότημα μὲ ἐσωτερικὸ αἴθριο, στὸ ὁποῖο εἶναι ἐνσωματωμένος ὁ Ναὸς τῆς ἁγίας Αἰκατερίνης, ἡ ἀξιόλογη Βιβλιοθήκη κ.ἄ. Κατὰ τὴν περίοδο τοῦ Β΄ Παγκοσμίου πολέμου τὸ Μετόχι χρησίμευσε στὶς συσκέψεις τῆς ἐξόριστης τότε Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως.