Τα προσκυνήματα - ΣΙΝΑ

Τα προσκυνήματα των Αγίων Τόπων

Ταξιδεύοντας προς Σινά.

ΚΑΙΡΟ

Η πόλη ιδρύθηκε όταν άρχισαν οι ανασκαφές για το κανάλι του Σουέζ και κτίσθηκε στα βόρειά του. Το 1854 ο Γάλλος μηχανικός Ferdinand De – Lesseps ανέλαβε την κατασκευή του καναλιού, που χωρίζει την Αφρική από την Ασία και το Σινά από την υπόλοιπη Αίγυπτο.  Πάνω από δύο εκατομμύρια τετρακόσιες χιλιάδες εργάτες δούλεψαν και πάνω από εκατόν είκοσι πέντε χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο μεγαλόπνοο αυτό έργο. Προσπάθειες για τη διάνοιξη της διώρυγας έγιναν ήδη από τη φαραωνική εποχή. Η διώρυγα (από το Σουέζ μέχρι το Πορτ Σάϊντ) έχει μήκος 162 χιλιόμετρα, το φάρδος φθάνει μέχρι τα 300 μέτρα και βάθος 20 μέτρα. Καθημερινά μπορούν να περάσουν 80 σκάφη με δύο συνοδείες από νότο προς βορρά και μία συνοδεία από βορρά προς νότο. Η πλοήγηση είναι υποχρεωτική για όλα τα σκάφη, ακόμα και για τα μικρά γιότ. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο διέρχονται 20.000 σκάφη. Τα περισσότερα από αυτά μεταφέρουν κυρίως πετρέλαιο από τον Περσικό κόλπο προς τη δυτική Ευρώπη. Τα πλοία που κατευθύνονται νότια μεταφέρουν φορτίο με κατασκευασμένα προϊόντα και σιτάρι από την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική που προορίζονται για την Άπω Ανατολή και τη νότια Ασία. Πάντως είναι μία αξέχαστη εμπειρία, καθώς το λεωφορείο καταβροχθίζει τα χιλιόμετρα, να βλέπεις δίπλα σου τα πλοία που διασχίζουν το κανάλι και στα λίγα μέτρα να συνεχίζει πάλι η ξηρά. Η διώρυγα έχει μεγάλη στρατηγική σημασία για το διεθνές εμπόριο. Μεταφέρει 14% από το συνολικό διαθαλάσσιο φορτίο παγκοσμίως, 26% από τις εξαγωγές πετρελαίου και 41% από το σύνολο των αγαθών προς τα λιμάνια του Αραβικού (η Περσικού) κόλπου. Χάρη στο κανάλι του Σουέζ μικραίνει η διαθαλάσσια απόσταση ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση. Η απόσταση από τη Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας προς την Κοστάντζα της Ρουμανίας είναι 1.704 μίλια και με ταχύτητα 13 κόμβων το πλοίο φθάνει σε 5,5 ημέρες στον προορισμό του. Εάν το πλοίο ταξιδέψει γύρω από τον Αφρική (από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας) η απόσταση είναι επτά φορές μεγαλύτερη και χρειάζονται σχεδόν 37,6 ημέρες. Επίσης η συντόμευση του ταξιδιού Λονδίνο - Βομβάη φτάνει και ξεπερνά το 40% με τη χρήση της διώρυγας. Η εθνικοποίησή της από το Νάσερ το 1956 οδήγησε σε επέμβαση Γάλλων, Άγγλων και Ισραηλινών, η οποία κατέληξε σε φιάσκο. Κατά τη διάρκεια της κρίσης η διώρυγα έκλεισε. Το λιμάνι του Πόρτ Σάϊντ βομβαρδίστηκε τρεις φορές το 1956, το 1967 και το 1973 στην κρίση με το Ισραήλ. Το 1979, μετά τη συμφωνία ειρήνης που υπογράφτηκε ανάμεσα στην Αίγυπτο και το Ισραήλ, η πόλη επανοικοδομήθηκε από την αρχή, πάνω σε ένα ισθμό που συνδέει τη λίμνη Μανζάλα με την ηπειρωτική χώρα. Γρήγορα ανέκαμψε και βοηθούμενο από το καθεστώς των αφορολόγητων ειδών εξελίχθηκε σε τέταρτη μεγάλη πόλη της Αιγύπτου και δεύτερο σημαντικότερο λιμάνι της- μετά την Αλεξάνδρεια. Τα καινούργια κτίρια έχουν ευρωπαϊκό στυλ του 19ου αιώνα με ψηλές βεράντες και ξύλινα μπαλκόνια. Στο τελωνείο οι αστυνομικοί και οι τελωνειακοί μας υποδέχονται ευγενικά. Είναι ντυμένοι με κάτασπρα ρούχα, σιρίτια και γαλόνια. Θυμίζουν, περίπου, τους δικούς μας λιμενικούς. Σε χρόνο ρεκόρ έχει τελειώσει η διαδικασία του τυπικού ελέγχου πριν περάσουμε στην χώρα. Η πόλη με αποικιακή αρχιτεκτονική, κήπους και μουσεία (Εθνικό, Πολεμικό, Μοντέρνας Τέχνης) αναπτύχθηκε με γοργούς ρυθμούς. Διαθέτει βιομηχανίες χημικών ουσιών, επεξεργασμένων τροφίμων και τσιγάρων και είναι πολύ ανεπτυγμένη η αλιεία.   Επίσης τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί και σε τόπο διακοπών για πολλούς Αιγύπτιους. Το λιμάνι είναι σημαντικό για τις εξαγωγές των αιγυπτιακών προϊόντων, όπως το βαμβάκι και το ρύζι, αλλά και ένας σπουδαίος σταθμός καυσίμων που τροφοδοτεί όσα σκάφη περνούν μέσω της διώρυγας. Τα μέτρα ασφαλείας, πηγαίνοντας στο Κάϊρο, που τα συναντήσαμε πολλές φορές μπροστά μας, είναι οφθαλμοφανή. Όσες μέρες κάνουμε προσκύνημα ένας ένοπλος αστυνομικός υπάρχει στη διάθεση του κάθε γκρουπ, 24 ώρες το 24ωρο!

ΣΙΝΑ

Ιερά Μονή Θεοβαδίστου Όρους Σινά, Αγίας Αικατερίνης

Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΙΝΑ ΣΗΜΕΡΑ

Η Ιερά Μονή του Θεοβαδίστου Όρους Σινά ευρισκομένη στην περιοχή του Νοτίου Σινά ως καθαρώς θρησκευτικό καθίδρυμα, είναι αφιερωμένη στην προστασία των ιερών Σιναϊτικών Προσκυνημάτων. Παράλληλα οι Σιναΐτες Πατέρες είναι αφιερωμένοι μεν στη διαφύλαξη της Σιναϊτικής Ιστορίας, των αξιών της μεγάλης Θρησκευτικής Παράδοσης της Μονής, με την εξ' ίσου μεγάλη Ελληνορωμαϊκή Πολιτιστική της Κληρονομιά, αλλά κυρίως καλλιεργούν την ανάπτυξη τελειότερου ελεύθερου ηθικού βίου με την εξάσκηση της Χριστιανική αρετής, που απορρέει από την πρώτη εντολή: "αγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου...". Επίσης η προς τον πλησίον ενεργός και ανιδιοτελής αγάπη, όπως όρισε στους μαθητές του ο Χριστός με τη δεύτερη εντολή του, οδήγησε στη διάδοση του Ευαγγελικού κηρύγματος, και την ίδρυση σχολών, πτωχοκομείων, ορφανοτροφείων και κάθε άλλη κοινωνική φιλανθρωπία. Και τις δύο αυτές Χριστιανικές εντολές εφαρμόζουν οι Σιναΐτες έως σήμερα με θρησκευτική ευλάβεια ως βάση στην άσκηση και διακονία τους. Η Μονή Σινά μαζί με όλη την περιοχή του Ν.Σινά, που συνδέεται με την Αρχιεπισκοπή Σινά,                                                                        Φαράν                                                                            και Ραϊθώ, ακολουθεί τους Ιερούς Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων και πνευματικά είναι ενταγμένη στο σύνολο των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Σύμφωνα με τις αποφάσεις που την αφορούν, και οι οποίες έχουν κατά διαστήματα εκδοθεί από διάφορες Τοπικές Συνόδους και Ορθόδοξους Πατριάρχες, η Ιερά Μονή Σινά κατέχει το μοναδικό προνόμιο στη Ορθόδοξη Χριστιανοσύνη να είναι διοικητικά δια του Ηγουμένου της και Αρχιεπισκόπου Σινά «αδούλωτος, ασύδοτος, ακαταπάτητος, πάντη και παντός ελευθέρα, αυτοκέφαλος» καθώς δεν εξουσιάζεται από κανέναν Πατριάρχη, ούτε από Σύνοδο. Ο Αρχιεπίσκοπος Σινά έχει μεγαλύτερη πνευματική σχέση με τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων από τον οποίο χειροτονείται και τον οποίο μνημονεύει. Η εν γένει λειτουργία της Σιναϊτικής Αδελφότητας είναι διατυπωμένη σε «Θεμελιώδεις Κανονισμούς» και διοικείται με δημοκρατικό τρόπο από τον Ηγούμενό της και Αρχιεπίσκοπο Σινά Φαράν και Ραϊθώ, την Ιερά των Πατέρων Σύναξη και όλη την εκάστοτε κατά καιρούς συνερχόμενη Σιναϊτική Αδελφότητα. Η Ιερά Μονή Σινά ως πνευματικός φορέας, έχει καθιερώσει ένα πνεύμα εμπιστοσύνης και ειλικρίνειας κατά την συνεργασία της με τις διάφορες ανά τους αιώνες αρχές που έχουν διοικήσει την περιοχή του Σινά, οι οποίες επικύρωναν πάντοτε την αρχαιοπαράδοτη τάξη και παράδοση της Μονής, όπως αυτή διαμορφώθηκε σταδιακά στο πέρασμα των 17 αιώνων του βίου της. Στις ημέρες μας συνεργάζεται αρμονικά με τις Αρχές του Αιγυπτιακού και του Ελληνικού κράτους με τις οποίες σε κεντρικό υψηλό επίπεδο επιλύει τυχόν προβλήματα, απολαμβάνοντας ιδιαίτερης προστασίας, τις οποίες και κατατάσσει τους Μεγάλους Ευεργέτες της. Παράλληλα συνεργαζόμενη με τους εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης και της αρχαιολογικής υπηρεσίας της χερσονήσου του Σινά, πρωτοστατεί στην προώθηση όλων των κοινών θέματα τοπικής, πολιτιστικής ή οικολογικής πολιτικής στην περιοχή, ή θεμάτων τα οποία σχετίζονται με τις συνθήκες διαβιώσεως των Βεδουΐνων κατοίκων της περιοχής σε συνδυασμό με τις οδηγίες της UNESCO που αφορούν στην προστασία της όλης περιοχής. Στην ενότητα των                                                   Σιναϊτικών Κειμένων και Καταλόγων                                                                               περιέχεται πλήρης Κατάλογος με τα Ονόματα και τις Διευθύνσεις των υπευθύνων της Διοικήσεως της Μονής. Στην ενότητα των Σιναϊτικών Κειμένων και Καταλόγων περιέχεται κατάλογος με τις Διευθύνσεις όλων των Σιναϊτικών Μετοχίων και με τα Ονόματα των εκεί υπευθύνων.
	Η Ιερά Μονή Σινά και το Ορεινό Συγκρότημα του Νοτίου Σινά

Το ορεινό συγκρότημα του Νοτίου Σινά με τα γρανιτώδη όρη και την άνυδρη φύση περιέχει μικρές κοιλάδες, στενές διαβάσεις και ελάχιστες οάσεις, με πολλά σημεία ιδιαιτέρου θρησκευτικού και ιστορικού ενδιαφέροντος. Εδώ τοποθετείται ένα σημαντικό μέρος της πορείας του Μωυσέως και του λαού του προς τη γη της Επαγγελίας, όπως επίσης και των ασκητών της Σιναϊτικής Ερήμου από την πρώτη ήδη περίοδο του Χριστιανισμού έως σήμερα. Η Ιερά Μονή Σινά ευρίσκεται στους πρόποδες του Όρους Χωρήβ, όπου ο Θεός παρέδωσε το Νόμο στο Μωυσή, το οποίο μαζί με τα δύο άλλα όρη, της Αγίας Αικατερίνης και της Αγίας Επιστήμης, διαμορφώνουν το εγγύς φυσικό περιβάλλον γνωστό με την επωνυμία «το Ορεινό Συγκρότημα των Τριών Κορυφών». Δυτικά της Μονής και στο τέλος της κοιλάδας της (Wadi el Der), όπου στρατοπαίδευσε ο λαός του Ισραήλ, ευρίσκεται η σύγχρονη κωμόπολη της Αγίας Αικατερίνης. H κωμόπολη αυτή κατά το έτος 2000 αδελφοποιήθηκε με την ομώνυμη πόλη της Κατερίνης στο Βόρειο τμήμα της Ελλάδος.

Η ΣΙΝΑΪΤΙΚH ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΣ

Η λέξη Σινά θεωρείται συνήθως ότι προέρχεται από τη σημιτική λέξη «Σεν», που σημαίνει δόντι, εξ αιτίας της μορφής των ορεινών κορυφών του Νοτίου Σινά. Κατ΄άλλους συνδέεται με το όνομα «Σιν», τη θεά της Σελήνης των προϊστορικών κατοίκων της περιοχής. Εις το Σινά έχουν λατρευθή πολλοί θεοί, μεταξύ των οποίων και ο Ελιόν (ο Ύψιστος Θεός), του οποίου ιερεύς εις τη Μαδιάμ ήταν ο Ιθώρ. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης προσθέτει την λατρεία του θεού Βαάλ συνδεόμενη με την ονομασία του όρους «Σερμπάλ», στην περιοχή της Φαράν. Η Σιναϊτική Χερσόνησος είναι μια τριγωνική γρανιτώδης γέφυρα εικοσιτεσσάρων χιλιάδων τετραγωνικών μιλίων ανάμεσα σε δύο Ηπείρους, την Αφρική και την Ασία. Καθώς περιβάλλεται από τρεις θάλασσες, τη Μεσόγειο, την Ερυθρά και τον Κόλπο της Άκαμπα, αποτελεί τη συντομότερη δίοδο από την Ευρώπη προς την Ινδία και την Άπω Ανατολή. Κατέχοντας στρατηγική θέση ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση, Βορρά και Νότο, λειτούργησε από την αρχαιότητα ως ένα στρατηγικό σταυροδρόμι πολλών λαών και πολιτισμών, και κυρίως το σημείο όπου ο Θεός διάλεξε για να δώσει στην ανθρωπότητα το Νόμο Του. Το πλατύ Βόρειο τμήμα της χερσονήσου είναι πεδινό και κυρίως αμμώδες. Στο κεντρικό της τμήμα υπάρχει ένα ευρύ ασβεστολιθικό οροπέδιο, η περιοχή Έλ Τιχ, ενώ ορεινό συγκρότημα από γρανιτώδη όρη καλύπτει τη Νότια τριγωνική της απόληξη. Αυτή η ερημική γη δεν προσφέρεται για καλλιέργειες, καθώς οι βροχοπτώσεις ή οι φυσικές πηγές είναι ελάχιστες. Την ημέρα υπάρχει ζέστη και το βράδυ κρύο, γεγονός το οποίο δεν προσφέρεται για μόνιμη κατοίκηση παρά για τη διαβίωση κυρίως νομάδων' χαρακτηρίζεται για την ενδιαφέρουσα άγρια πανίδα της, την παρουσία κτηνοτροφίας, τη σπάνια χλωρίδα ιατρικών βοτάνων και την παραγωγή ελαχίστων οπωροκηπευτικών. Κατά τα τελευταία έτη παρουσιάζεται μία σημαντική βελτίωση και οικιστική ανάπτυξη με την προσέλευση περιηγητών και τη διαμονή παραθεριστών σε οργανωμένα θέρετρα στο Νοτιώτερο παραθαλάσσιο άκρο της. Παράλληλα ευρίσκονται σε εξέλιξη μεγάλα προγράμματα προστασίας του σιναϊτικού οικοσυστήματος. Στο χώρο αυτό του Νοτίου Σινά υφίσταται με διηνεκή επί δέκα επτά αιώνες παρουσία πνευματικής και πολιτιστικής παραδόσεως και διαφυλάξεως των προσκυνημάτων η Ιερά Μονή Σινά, και η τιμή στην Αγία Αικατερίνα.   Από όλη τη γη, προστρέχουν εδώ ανά τους αιώνες έως σήμερα, απλοί άνθρωποι, μεγάλοι Ηγέτες, ή αναχωρητές. Παράλληλα οι Βεδουΐνοι                                                                                 κάτοικοι της περιοχής αισθάνονται την Αγία Αικατερίνα και τη Μονή ως τους μεγάλους τους προστάτες, καθώς η Μονή συνεχίζει την ίδια διακονία της στο χρόνο, ενταγμένη πλέον στα μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, συνεχίζοντας δε να αποτελεί σημείο αναφοράς πιστών όχι μόνο του Χριστιανικού Κόσμου, αλλά και του Κόσμου των άλλων δύο μεγάλων θρησκειών της Βίβλου, του Ιουδαϊσμού και του Μωαμεθανισμού.
	Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΙΝΑ

Το γεγονός της διηνεκούς επί δέκα επτά αιώνες παρουσίας στην περιοχή του Νοτίου Σινά της Ιεράς Μονής Σινά, και η ιδιαίτερη τιμή προς την Αγία Αικατερίνα, έχει αποθησαυρίσει στον χώρο μια μεγάλη πνευματική και πολιτιστική παράδοση. Παρά το γεγονός ότι η UNESCO, έχει εντάξει την Μονή Σινά στον Κατάλογο των Μνημείων της Παγκόσμιας πολιτιστικής Κληρονομιάς, οι Πατέρες της Μονής την υπηρετούν ως Κιβωτό Πίστεως και την διαφυλάσσουν με αυτοθυσία. Στον ιερό αυτό χώρο προστρέχουν πιστοί όχι μόνο του Χριστιανισμού, αλλά και των άλλων δύο μεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών, του Ιουδαϊσμού, και του Μωαμεθανισμού. Ακόμη προστρέχουν απλοί άνθρωποι ή μεγάλοι Ηγέτες για πνευματική βοήθεια προσφέροντας δώρα, ή αναχωρητές προσφέροντας τον ίδιο τους τον εαυτό. Παράλληλα οι Βεδουΐνοι κάτοικοι της περιοχής αισθάνονται τη Μονή ως τη μεγάλη προστάτιδά τους, καθώς συνεχίζει το ενδιαφέρον της προς αυτούς. Ο σύγχρονος επισκέπτης δεν έχει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του παρελθόντος στο προσκυνηματικό του ταξίδι για την Ιερά Μονή Σινά. Το αεροδρόμιο του Καΐρου συνήθως είναι ο τόπος εισόδου. Η ημερομηνία λήξεως του Διαβατηρίου του καλό θα να έχει χρονικό περιθώριο τουλάχιστον ένα εξάμηνο μετά το τέλος του ταξιδιού. Πρέπει να μην υπάρχουν διαφορές στην αναγραφή του ονόματος μεταξύ διαβατηρίου και εισιτηρίου. Η απαιτούμενη Βίζα εισόδου είναι δυνατόν να εκδοθεί στο αεροδρόμιο προ του ελέγχου των διαβατηρίων. Στον χώρο ειδικά ανταλλακτήρια τραπεζών όπου μπορεί κανείς να προμηθευθεί αιγυπτιακό συνάλλαγμα και τα απαραίτητα ένσημα της βίζας. Κατά την διαμονή στην Αίγυπτο, το διαβατήριό πρέπει να είναι πρόχειρο σε κάθε ζήτηση. Η Διαδρομή προς την Ιερά Μονή Σινά μέσω Καΐρου είναι χιλιόμετρα Με Λεωφορείο (από το Κάιρο υπάρχει τακτική γραμμή λεωφορείων καθημερινά προς Σινά) το ταξίδι διαρκεί οκτώ ώρες, με ιδιωτικό ή μισθωμένο μέσον η ίδια απόσταση καλύπτεται σε 5 περίπου ώρες. Άλλο σημείο εισόδου είναι το Αεροδρόμιο του Sharm el Seich στην Νότια άκρη Σινά. Η απόσταση είναι . που καλύπτεται με ιδιωτικό μέσον (δεν υπάρχει λεωφορειακή γραμμή). Τρίτο σημείο εισόδου αποτελεί η Πόλη για τις οργανωμένες κυρίως ομάδες οι οποίες έρχονται οδικώς από το Ισραήλ.

Η Διαδρομή προς την Ιερά Μονή Σινά

Για την επίσκεψη στο Νότιο Σινά χρησιμοποιείται στις ημέρες μας κυρίως ο Βορειοδυτικός άξονας, μέσω Καΐρου. Από εκεί ο δρόμος οδηγεί στο ιστορικό Κλύσμα (σημερινό Σουέζ). Επόμενη ιστορική βιβλική θέση στην πορεία για την Ιερά Μονή του Σινά είναι τα Πικρά Ύδατα (σημερινό Ρας Σεντρ), τα οποία μεταβλήθηκαν από το Μωυσή σε γλυκά κατά θαυματουργικό τρόπο. Στη συνέχεια από τον ασκητικό χώρο της Αμπού Σαμίνα και την κοιλάδα του Ουάντι Γαράντιλι, παραδοσιακό χώρο μεταφοράς οικοδομικών υλικών, ο δρόμος οδηγεί στη διασταύρωση του Αμπού Ρεϊντές χώρο ιστορικού φυλακείου και σταθμού καραβανιών. Από τη σημείο αυτό ο δρόμος διχάζεται. Προς το Νότο οδηγεί στην παραθαλάσσια πόλη της Ραϊθώ (σημερινό Ελ Τορ) με το ιστορικό Σιναϊτικό Μετόχι, και εν συνεχεία στο σύγχρονο θέρετρο του Sharm el Seich. Προς τα Νοτιοανατολικά ο δρόμος ανηφορίζει στον ορεινό όγκο του Νοτίου Σινά. Παρά το όρος Σερμπάλ ο δρόμος διέρχεται από την Όαση της Φαράν, όπου το ομώνυμο Σιναϊτικό Ησυχαστήριο. Είκοσι πέντε περίπου χιλιόμετρα πριν από τη Μονή υπάρχει το Ησυχαστήριο της Τάρφας. Κατά τα παλαιότερα χρόνια οι προσκυνητές έφθαναν στη Μονή κυρίως από τη Βορειοανατολική πλευρά της Χερσονήσου, ερχόμενοι από τα Ιεροσόλυμα, δια της παλαιάς Ιώπης (σημερινής Γιάφας), ή μέσω Γάζας, ακόμη δε και μέσω της Τάμπας από την Ιορδανία και Σαουδική Αραβία ή από την πλευρά του Νότου μέσω της Ραϊθώ.

Η Αγία Βάτος

Κατά την ερμηνεία των Πατέρων της Εκκλησίας η Αγία Βάτος προεικόνισε τη Θεοτόκο, η οποία αν και συνέλαβε στα σπλάχνα της το πυρ της Θεότητος δεν κατεκάη, αλλά γέννησε το Κύριο και Θεάνθρωπο παραμένοντας Παρθένος. Η θέση της Βάτου συμπίπτει με εκείνη της Αγίας Τράπεζας του Παρεκκλησίου της Αγίας Βάτου, η οποία δεν έχει θεμελιωθεί επάνω σε Άγια Λείψανα, αλλά στη ρίζα της Αγίας Βάτου. Το ίδιο το φυτό ακόμη σήμερα θάλλει, μεταφυτευμένο Ανατολικότερα στον ανοικτό παρακείμενο χώρο. Αξίζει να σημειωθεί ότι το είδος της Βάτου αυτής είναι το μόνο που υπάρχει στη Σιναϊτική χερσόνησο. Το Παρεκκλήσιο της Αγίας Βάτου, το τεταρτοσφαίριο της κόγχης του οποίου κοσμεί ψηφιδωτός Σταυρός του 10ου αιώνος, ευρίσκεται πίσω ακριβώς από το Άγιο Βήμα του Καθολικού της Μονής, εορτάζει δε στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Εδώ κάθε Σάββατο τελείται η Θεία Λειτουργία. Ακόμη και σήμερα ο προσκυνητής εισέρχεται στον Αγιότατο αυτό τόπο ανυπόδητος, σε ανάμνηση της εντολής του Θεού προς το Μωυσή. Ο τόπος της Βάτου και σήμερα δεν διαφέρει από την περιγραφή της Αιθερίας προσκυνήτριας του τέλους του 4ου αιώνα από την Ισπανία, η οποία είχε επισκεφθεί τότε αυτό τον τόπο.

Ψηφιδωτά

Στην αψίδα του Ιερού Βήματος του Καθολικού υπάρχει το περίφημο μωσαϊκό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού που χρονολογείται στον 6ο μ.Χ αιώνα. Η τεχνοτροπία του ομοιάζει με εκείνη των ψηφιδωτών του Αγίου Βιταλίου της Ραβέννας και της Αγίας Σοφίας της Κωνσταντινουπόλεως. Το θέμα του αντλείται από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ΙΖ',2-8. Ο Κύριος ευρίσκεται στο κέντρο, με τον Προφήτη Ηλία στα δεξιά Του και τον Προφήτη Μωυσή στα αριστερά Του. Κάτω αριστερά Του γονατιστός σε αντικίνηση είναι ο Άγιος Ιωάννης, στο κέντρο πρηνηδόν ο Άγιος Πέτρος και δεξιά Του, επίσης γονατιστός σε αντικίνηση ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος. Στο ίδιο το ψηφιδωτό, στην παρυφή του μετώπου της αψίδας, απεικονίζονται σε μετάλλια: οι Δώδεκα Απόστολοι, οι Δώδεκα Προφήτες, ο Πρεσβύτερος Λογγίνος (Ηγούμενος στη Μονή κατά το χρόνο της κατασκευής του έργου), και ο Διάκονος Ιωάννης (ο της Κλίμακος; ). Τέλος στο μέτωπο της αψίδας υπάρχουν δύο παραστάσεις: Ο Μωυσής προ της Βάτου να λύνει τα υποδήματά του και ο Μωυσής να λαμβάνει τις Πλάκες του Δεκαλόγου. Επίσης σε δύο μετάλλια εικονίζονται δύο πρόσωπα, η Θεοτόκος και ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, ενώ δύο Άγγελοι προσφέρουν δώρα εις τον Αμνό, ο οποίος ευρίσκεται στο κέντρο της συνθέσεως και συμβολίζει τον Ιησού Χριστό, Στο σύνολό τους οι μορφές αυτές διαμορφώνουν το θεματολόγιο της Δεήσεως. Η κόσμηση της αψίδας του Ιερού με την παράσταση της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος τονίζει το μυστικό συσχετισμό του Όρους Χωρήβ με το όρος Θαβώρ καθώς και στα δύο όρη αποκαλύφθηκε η Δόξα του Κυρίου παρόντων των προφητών Μωυσή και Ηλία. Έτσι η ονομασία του Καθολικού ως Ναού της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού σε χρήση.

Η Αγία Αικατερίνα Πολιούχος της Ιεράς Μονής Σινά

Αξιοζήλευτο δώρο του Θεού στη Μονή αποτελούν τα Ιερά Λείψανα της αγίας Αικατερίνης, τα οποία βρέθηκαν στο Παρεκκλήσιο της κορυφής του όρους που φέρει σήμερα το όνομά της. Γεννήθηκε στη Αλεξάνδρεια το 294 μ.Χ. από αριστοκρατική ειδωλολατρική οικογένεια και πήρε το όνομα Δωροθέα. Σπούδασε στις εθνικές σχολές της εποχής φιλοσοφία, ρητορική, ποίηση, μουσική, μαθηματικά, αστρονομία και ιατρική. Το απαράμιλλο σωματικό της κάλλος, η εκπληκτική της μόρφωση, η αριστοκρατική της καταγωγή και η αρετή με τη οποία ήταν στολισμένη, την έκαναν περιζήτητη νύφη. Αυτή όμως αρνιόταν κάθε παρόμοια πρόταση, έως ότου κάποιος Μοναχός της γνώρισε το αληθινό Νυμφίο των ψυχών, τον Ιησού Χριστό. Βαπτίσθηκε και ονομάσθηκε Αικατερίνα, που κατά μία εκδοχή σημαίνει Στεφανία ή Πολυστεφανία. Κατά τη διάρκεια των διωγμών του Αυτοκράτορα Μαξιμίνου, στις αρχές του 4ου αιώνα, ομολόγησε την πίστη της στον Ιησού Χριστό και δημοσίως κατηγόρησε τον Αυτοκράτορα για τις θυσίες του προς τα είδωλα. Εκείνος διέταξε πενήντα ρήτορες από όλη τη αυτοκρατορία να τη μεταπείσουν, αλλά αντιθέτως αυτοί πείσθηκαν από εκείνη, από τα ρητά των αρχαίων ελλήνων φιλοσόφων, τα σχετικά με το αληθινό Θεό, και επίστευσαν στο Ιησού Χριστό. Μετά από αυτό η Αγία βασανίσθηκε σκληρά, αλλά αντί να καμφθεί το ηθικό της κατόρθωσε με το ένθεο παράδειγμά της να προσελκύσει στη Χριστιανική πίστη τη σύζυγο του Αυτοκράτορα και άλλα μέλη της Αυτοκρατορικής Αυλής. Κατά την παράδοση, μετά από το αποκεφαλισμό της, άγγελοι παρέλαβαν το σώμα της και το μετέφεραν στην κορυφή του υψηλότερου όρους του Σινά, το οποίο σήμερα φέρει και το όνομά της. Ανάμεσα στον 8ο με 9ο αιώνα η ύπαρξη του αγίου λειψάνου αποκαλύφθηκε σε όνειρο Μοναχών της Μονής, οπότε και έγινε η ανακομιδή και η τοποθέτησή του στο Άγιο Βήμα του Καθολικού της Μονής, μέσα σε μία μαρμάρινη λάρνακα. Το μύρο που ανάβλυζε και ακόμη αναβλύζει από τη Αγία Κάρα της αγίας είναι ένα συνεχές θαύμα. Η ευλάβεια προς τη αγία Αικατερίνα και το όνομά της διαδόθηκε στη Δύση από τους Σταυροφόρους, και από τον 11ο αιώνα και μετά η Μονή του Θεοβαδίστου Όρους Σινά άρχισε να γίνεται γνωστή και ως Μονή της αγίας Αικατερίνης .

Η Αγία Κορυφή

Η Αγία Κορυφή ή το Όρος του Μωυσέως (Gebel Mousa), είναι ο ιερός τόπος όπου ο Μωυσής έλαβε από τον Θεό το Νόμο και συνομίλησε επανειλημμένα με Αυτόν. Έχει ύψος 2.240 μέτρων και απέχει από τη Μονή δύο ώρες περίπου με τα πόδια. Η προσέγγιση στο χώρο γίνεται ως ένα σημείο και με καμήλες τις οποίες οδηγούν Βεδουίνοι. Υπάρχουν δύο δρόμοι προς την Αγία Κορυφή.                        Ο παραδοσιακός αποτελείται από 3.750 περίπου πέτρινα σκαλοπάτια.                                                                                                                        Ο άλλος είναι ομαλός, περιφερειακός δρόμος                                                                      φτιαγμένος κατά τον 19ο αιώνα από τον αντιβασιλέα της Αιγύπτου Αμπάς Πασά Α΄, ο οποίος στο τελευταίο του τμήμα για την Αγία Κορυφή έχει 750 πέτρινα σκαλοπάτια. Συνήθως η ανάβαση στην Αγία Κορυφή γίνεται κατά τις πρώτες πρωινές ώρες, προ της Ανατολής του Ηλίου, ώστε οι προσκυνητές να βλέπουν την υπέροχη θέα της Ανατολής.                                                                                Ο ουρανός είναι τόσο καθαρός ώστε και το φως του φεγγαριού είναι αρκετό για μια νυκτερινή πορεία. Η ιστορία της Αγίας Κορυφής και η ευλάβεια των προσκυνητών ανά τους αιώνες αποτυπώνεται στο Παρεκκλήσιο της Αγίας Τριάδος, τα Σπήλαια του Μωυσέως, τα Ερείπια της Βασιλικής του Ιουστινιανού και το Παλαιό Τέμενος.
Το Παρεκκλήσιο της Αγίας Τριάδος

Το Παρεκκλήσιο της Αγίας Τριάδος, στο υψηλότερο σημείο της Αγίας Κορυφής, είναι κτισμένος προσφάτως κατά τα μέσα της δεκαετίας του 1930, στη θέση όπου ήδη από τα τέλη του 4ου αιώνα μ.Χ. ευρισκόταν Ναός. Συμπίπτει με το Ανατολικό τμήμα του κεντρικού κλίτους της αρχικής τρίκλιτης Βασιλικής της εποχής του Ιουστινιανού, στην ίδια περίπου θέση με το Ιερό της Βήμα. Πρόκειται για ένα μικρό ξυλόστεγο μονόκλιτο δρομικό Παρεκκλήσιο το οποίο λειτουργείται τακτικά. Τα οικοδομικά υλικά της τοιχοποιίας του προέρχονται από εκείνα της Βασιλικής του 6ου αιώνα, τα κατάλοιπα της οποίας τον περιβάλλουν και τα τελευταία έτη ανασκάπτονται.

Τα Σπήλαια του Μωϋσέως

Στην Αγία Κορυφή ευρίσκονται δύο σπήλαια, τα οποία κατά παράδοση συνδέονται με τα θαυμαστά γεγονότα που σχετίζονται με την παρουσία του Μωυσέως κατά τη Νομοδοσία. Το ένα (Σπήλαιο «της νηστείας») ευρίσκεται στα Νότια του σημερινού παρεκκλησίου και της αρχικής βασιλικής. Σχετίζεται παραδοσιακά με την επί «τεσσαράκοντα ημέρας και τεσσαράκοντα νύκτας» (Έξ.ΚΔ΄18-ΛΑ΄18 και ΛΒ΄15-ΛΒ΄.19) διαμονή του Μωυσέως στην Αγία Κορυφή, όταν καθαρόμενος με νηστεία καταξιώθηκε να λάβει τον Νόμο. Με το άνοιγμά του προς Ανατολάς, προσπελάσιμο με μικρή κτιστή κλίμακα καθόδου, το σπήλαιο έχει έκταση δύο περίπου τετραγωνικών μέτρων. Στην επίπεδη επιφάνεια που διαμορφώνεται στο άνοιγμά του, βρίσκονται σκαλισμένες επιγραφές προσκυνητών κατά την πρώτη χιλιετία, στην ελληνική και την αρμενική γλώσσα. Το άλλο σπήλαιο είναι στην πραγματικότητα μια φυσική σχισμή στο βράχου που ευρίσκεται προσκολλημένος στα αριστερά του σημερινού παρεκκλησίου, εντός μικρού περιβόλου. Η παράδοση βλέπει εδώ το σημείο όπου ο Μωυσής «εκρύβη», όπως αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη:
	Παρεκκλήσια εκτός Μονής

Εκτός από τα Παρεκκλήσια στην Αγία Κορυφή και εν γένει στα όρη Χωρήβ, Αγίας Αικατερίνης και Αγίας Επιστήμης, Μετόχια και Καθίσματα, Παρεκκλήσια ευρίσκονται: στο λόφο Δυτικά της Μονής το Παρεκκλήσιο του Προφήτου Ααρών, στο λόφο Ανατολικά της Μονής το Παρεκκλήσιο των Αγίων Θεοδώρων, μία περιοχή η οποία ταυτίζεται με εκείνη της διαμονής του Ιοθώρ και των θυγατέρων του (Έξ.Β',15-32) και από όπου ο προσκυνητής αντικρίζει τις δύο περίφημες κορυφές του Δεκαλόγου και της Αγίας Αικατερίνης. Στην περιοχή του λίθου του Μωυσέως υπάρχει παρεκκλήσιο αφιερωμένο στην Υπαπαντή του Χριστού. Στην κοιλάδα Θολά είναι του Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος όπου και το Σπήλαιο στο οποίο κατά τα τέλη του 6ου αιώνα μόνασε επί σαράντα χρόνια. Κατά την περίοδο εκείνη συνέγραψε την περίφημη Κλίμακα, της οποίας οι τριάντα βαθμίδες περιγράφουν τα στάδια της τελειώσεως του Μοναχού. Η επίδραση του έργου αυτού ήταν τόση, ώστε ο Άγιος Ιωάννης να ονομασθεί δεύτερος Μωυσής. Τέλος στην περιοχή των Αγίων Τεσσαράκοντα υπάρχει το Παρεκκλήσιον του Αγίου Ονουφρίου.
	Το Παλαιό Τέμενος

Στο χώρο της Αγίας Κορυφής, στα Νοτιοδυτικά του παρεκκλησίου της Αγίας Τριάδος και σε απόσταση λίγων μέτρων από αυτό, υπάρχει ένα μουσουλμανικό τέμενος. Ευρίσκεται χτισμένο ήδη από τον 12ο αιώνα ακριβώς εκτός των ορίων της αρχικής βασιλικής, μετά την καταστροφή της οποίας και οικοδομήθηκε, ενσωματώνοντας οικοδομικό υλικό από τον ιουστινιάνειο ναό. Σήμερα πρόκειται για απέριττο τετράγωνο οικίσκο μικρού μεγέθους, χωρίς κάποιο εμφανές διακριτικό στοιχείο στην αρχιτεκτονική του. Η ακριβής χρονολογία ανοικοδόμησής του μουσουλμανικού αυτού ευκτηρίου της Αγίας Κορυφής δεν είναι γνωστή. Προφανώς συνδέεται με λόγους αντίστοιχους με αυτούς που οδήγησαν στη δημιουργία τεμένους και εντός της Μονής.

Γενικές Πληροφορίες

Έως τις ημέρες μας ο εν γένει χώρος της Ιεράς Μονής Σινά διατηρεί τον ιστορικό τρόπο λειτουργίας του και δεν αποτελεί οργανωμένο τουριστικό χώρο. Για τους Σιανΐτες όλοι οι επισκέπτες αντιμετωπίζονται ως προσκυνητές από τους οποίους θεωρείται δεδομένος ο σεβασμός προς την ιερότητα του χώρου, των σιναϊτικών προσκυνημάτων και του ημερησίου προγράμματος της προσευχής τους. Καλό είναι το ταξίδι στην Μονή να μην συμπίπτει με τις εορτάσιμες ημέρες της Μονής οπότε και είναι κλειστή για το ευρύ κοινό. Γενικά η Μονή είναι κλειστή όλες τις Παρασκευές και Κυριακές και τις μεγάλες εορτές της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τις υπόλοιπες ημέρες η Μονή είναι ανοικτή από τις 9 π.μ. έως τις 12 π.μ.. Στην ενότητα των Σιναϊτικών Κειμένων και Καταλόγων περιέχεται αναλυτικός κατάλογος με τις σχετικές ημερομηνίες κατά τις οποίες η Μονή είναι κλειστή για το ευρύ κοινό. Εντός του χώρου της Μονής η κίνηση των επισκεπτών είναι προδιαγεγραμμένη και προσκυνηματική. Θεωρείται δεδομένη η σεμνότητα της περιβολής τους και ο σεβασμός τους προς τον χώρο. Δεν επιτρέπονται οργανωμένες ξεναγήσεις ή μαγνητοσκοποίσεις. Η καθορισμένη διαδρομή εντός της Μονής αρχίζει από την Πυλίδα της βορείας πλεράς των τειχών η οποία οδηγεί στην Κεντρική αυλή όπου το Φρέαρ του Μωυσέως, το Καθολικό, η Αγία Βάτος και το Ιερό Σκευοφυλάκιο του οποίου η έξοδος καταλήγει στην έξοδο. Για την άνοδο στην Αγία Κορυφή πρέπει να υπολογίζεται τουλάχιστον ένα συνολικό χρονικό διάστημα πέντε έως επτά ωρών. Υπάρχουν δύο δρόμοι ο ιστορικός και ο νεώτερος. Ο πρώτος αρχίζει πίσω από την Νοτιοανατολική πλευρά της Μονής. Είναι αρκετά ανηφορικός και δύσβατος. Στο μεγαλύτερο μέρος του είναι διαμορφωμένος με απότομα σκαλοπάτια. Ο δεύτερος έχει μια πορεία ανηφορική αλλά αρκετά βατή η οποία γίνεται με τα πόδια, Για το μεγαλύτερο μέρος του είναι δυνατόν να μισθώνονται καμήλες που πάντοτε είναι διαθέσιμες έξω από την Μονή. Η διαδρομή αυτή καλύπτει περίπου μία ώρα και μισή και στην συνέχεια ακολουθεί μια πεζοπορία με σκαλοπάτια προς την Αγία Κορυφή μισής ώρας τουλάχιστον. Η επιστροφή γίνεται από τον δεύτερο δρόμο αν και ορισμένοι επιλέγουν αντ΄αυτού την δύσβατη Ιστορική διαδρομή καθόδου με τα σκαλοπάτια. Λόγω του μεγάλου υψόμετρου του χώρου είναι απαραίτητο να λαμβάνονται ιδιαίτερα υπόψη μεγάλες διαφορές θερμοκρασίας που υπάρχουν ανάμεσα στις ώρες που υπάρχει το φως της ημέρας ή όχι. Εξ ίσου απαραίτητη είναι η εκδρομική ένδυση και υπόδηση και ο εφοδιασμός με νερό. Ο φακός είναι χρήσιμος κατά την νυκτερινή πορεία, ασχέτως εάν το φως των άστρων σε συνδυασμό με το υψόμετρο και την καθαρότητα της ατμόσφαιρας δίδουν ικανοποιητική ορατότητα.

Το Συγκρότημα της Μονής

 

Πρόκειται για ένα ημιυπόγειο κτίσμα η είσοδος του οποίου ευρίσκεται στη Νότια πλευρά του, κάτω από τον υπερκείμενο παρεκκλήσιο του Αγίου Τρύφωνος. Το έθιμο της συγκεντρώσεως των οστών στο Οστεοφυλάκιο ισχύει από τους πρώτους χρόνους της ιδρύσεως της Μονής, και οφείλεται πιθανώς στο γεγονός ότι το χώμα είναι ελάχιστον και δεν είναι δυνατή η δημιουργία μονίμων τάφων. Παράλληλα όμως κατά τη μοναστική παράδοση θεωρείται ότι οι Μοναχοί ωφελούνται πάρα πολύ από τη θέα των συγκεντρωμένων οστών των παλαιών Πατέρων της Μονής, με την ενθύμηση του θανάτου και τη ματαιότητα της πρόσκαιρης ζωής. Τα οστά των κεκοιμημένων Πατέρων είναι τοποθετημένα με τάξη, αλλά ανώνυμα, σε σωρούς ενώ μέσα σε ένα ιδιαίτερο κουβούκλιο ευρίσκεται ακέραιο, ενδεδυμένο το μοναχικό σχήμα, το λείψανο του ερημίτου Στεφάνου, ενός Σιναΐτου Μοναχού, τον οποίον αναφέρει ο άγιος Ιωάννης στην Κλίμακα. Έζησε τον 6ου αιώνα και συγκαταλέγεται στους επώνυμους Σιναΐτες Αγίους.
Το Καθολικό της Μεταμορφώσεως

Ο Ναός και Καθολικό της Μονής κτίσθηκε από τον ίδιο αρχιτέκτονα, τον Στέφανο Αϊλίσιο, συγχρόνως με το φρούριο, στη Βορειοανατολική γωνία του εσωτερικού χώρου ο οποίος τότε διαμορφώθηκε. Θεμελιώθηκε το 542 μ.Χ. και περατώθηκε μετά από εννέα χρόνια. Ο προϋφιστάμενος Ναός της Αγίας Βάτου ενσωματώθηκε στην Ανατολική πλευρά του νέου κτίσματος. Πρόκειται για ένα οικοδόμημα από γρανίτη, ρυθμού τρίκλιτης Βασιλικής με Νάρθηκα, κυρίως Ναό και Άγιο Βήμα. Οι τοίχοι, οι κίονες, η ξύλινη στέγη, το μωσαϊκό και οι επιγραφές είναι από την εποχή τού Ιουστινιανού. Η αρχική στέγη η οποία και διασώζεται άκαιρη, καλύπτεται από μία οριζόντια φατνωματική οροφή κατασκευασμένη κατά τον 18ο αιώνα. Το κεντρικό κλίτος του Ναού διαμορφώνεται από δώδεκα κίονες μονόλιθους από γρανίτη, επιχρισμένους μεταγενέστερα. Ο αριθμός των κιόνων αντιστοιχεί προς τους μήνες κάθε έτους. Τα κιονόκρανα είναι επίσης από γρανίτη, με φυτικό διάκοσμο διανθισμένο με Σταυρούς, Αμνούς και καρπούς του Παραδείσου. Εντός θύλακα ανοιγμένου στον κορμό κάθε κίονα και σφραγισμένου με το σημείο του Σταυρού ευρίσκονται Τίμια Λείψανα αγίων σε αντιστοιχία προς κάθε μήνα. Κάθε κίονα κοσμεί από μία εικόνα -Μηναίου- με τους αγίους ανά μήνα. Τη Βασιλική περιβάλλουν ενσωματωμένα σε αυτήν εννέα Παρεκκλήσια. Σε κάθε πλευρά της αψίδας του Αγίου Βήματος υπάρχουν από ένα Παρεκκλήσιο, Βόρεια του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου και Νότια των εν Σινά και Ραϊθώ αναιρεθέντων Σιναϊτών Αγίων, ενώ Ανατολικά της το Παρεκκλήσιο της Αγίας Βάτου. Κατά μήκος εκάστου από τα πλαϊνά κλίτη υπάρχουν από τρία Παρεκκλήσια και ένα σκευοφυλάκιο. Βόρεια είναι τα Παρεκκλήσια της Αγίας Μαρίνης, των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και του Αγίου Αντύπα. Νότια, των Αγίων Αναργύρων, του Αγίου Συμεών του Στυλίτου και των Αγίων Ιωακείμ και Άννης. Ο εσωτερικός διάκοσμος του Αγίου Βήματος, το Εικονοστάσιο του Ναού και το μαρμαροθετημένο δάπεδο ανάγονται στον 17ον και 18ον αιώνα. Τους τοίχους των πλαϊνών κλιτών και του Νάρθηκα κοσμούν εικόνες εκ των παλαιοτέρων σωζομένων σε όλο το Χριστιανικό Κόσμο. Οι ξυλόγλυπτες πύλες του κυρίως Ναού είναι οι αρχικές του 6ου αιώνα. Στο ανώφλι διαβάζεται η επιγραφή: Οι πύλες του Νάρθηκα έγιναν τον 11ο αιώνα από τους Σταυροφόρους με στοιχεία φατμιδικής τέ
Το Κωδωνοστάσιον

Εκτίσθη το 1871 με δαπάνη του Σκευοφύλακος της Μονής, Αρχιμανδρίτου Γρηγορίου. Πρόκειται για ένα πυργόσχημο κτίσμα, εκλεκτικής τεχνοτροπίας, που διαμορφώνεται από τρία περίστυλα επίπεδα τα οποία εδράζονται στη Δυτική πλευρά του Βορείου κλίτους του Ναού. Αποτελεί την υψηλότερη κατασκευή από όλα τα κτίσματα στο εσωτερικό του φρουρίου και διακρίνεται. Έχει εννέα κώδωνες διαφόρων μεγεθών, δώρα των Τσάρων της Ρωσίας, και ένα τάλαντο, ξύλινο σήμαντρο δηλαδή πολύ αρχαιότερο των μεταλλικών κωδώνων. Αυτό σήμερα χρησιμοποιείται κατά τις καθημερινές για να σημαίνει τον Εσπερινό και τον Όρθρο, ενώ οι κώδωνες τη Θεια Λειτουργία κατά την Κυριακή και τις εορτές.

Η πόλη ιδρύθηκε όταν άρχισαν οι ανασκαφές για το κανάλι του Σουέζ και κτίσθηκε στα βόρειά του.
Το 1854 ο Γάλλος μηχανικός Ferdinand De – Lesseps ανέλαβε την κατασκευή του καναλιού, που χωρίζει την Αφρική από την Ασία και το Σινά από την υπόλοιπη Αίγυπτο.
 Πάνω από δύο εκατομμύρια τετρακόσιες χιλιάδες εργάτες δούλεψαν και πάνω από εκατόν είκοσι πέντε χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο μεγαλόπνοο αυτό έργο.
Προσπάθειες για τη διάνοιξη της διώρυγας έγιναν ήδη από τη φαραωνική εποχή.

Η διώρυγα (από το Σουέζ μέχρι το Πορτ Σάϊντ) έχει μήκος 162 χιλιόμετρα, το φάρδος φθάνει μέχρι τα 300 μέτρα και βάθος 20 μέτρα.
Καθημερινά μπορούν να περάσουν 80 σκάφη με δύο συνοδείες από νότο προς βορρά και μία συνοδεία από βορρά προς νότο.
Η πλοήγηση είναι υποχρεωτική για όλα τα σκάφη, ακόμα και για τα μικρά γιότ.
Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο διέρχονται 20.000 σκάφη.
Τα περισσότερα από αυτά μεταφέρουν κυρίως πετρέλαιο από τον Περσικό κόλπο προς τη δυτική Ευρώπη. Τα πλοία που κατευθύνονται νότια μεταφέρουν φορτίο με κατασκευασμένα προϊόντα και σιτάρι από την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική που προορίζονται για την Άπω Ανατολή και τη νότια Ασία. Πάντως είναι μία αξέχαστη εμπειρία, καθώς το λεωφορείο καταβροχθίζει τα χιλιόμετρα, να βλέπεις δίπλα σου τα πλοία που διασχίζουν το κανάλι και στα λίγα μέτρα να συνεχίζει πάλι η ξηρά.

Η διώρυγα έχει μεγάλη στρατηγική σημασία για το διεθνές εμπόριο. Μεταφέρει 14% από το συνολικό διαθαλάσσιο φορτίο παγκοσμίως, 26% από τις εξαγωγές πετρελαίου και 41% από το σύνολο των αγαθών προς τα λιμάνια του Αραβικού (η Περσικού) κόλπου.

Χάρη στο κανάλι του Σουέζ μικραίνει η διαθαλάσσια απόσταση ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση. Η απόσταση από τη Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας προς την Κοστάντζα της Ρουμανίας είναι 1.704 μίλια και με ταχύτητα 13 κόμβων το πλοίο φθάνει σε 5,5 ημέρες στον προορισμό του.

Εάν το πλοίο ταξιδέψει γύρω από τον Αφρική (από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας) η απόσταση είναι επτά φορές μεγαλύτερη και χρειάζονται σχεδόν 37,6 ημέρες.

Επίσης η συντόμευση του ταξιδιού Λονδίνο - Βομβάη φτάνει και ξεπερνά το 40% με τη χρήση της διώρυγας.

Η εθνικοποίησή της από το Νάσερ το 1956 οδήγησε σε επέμβαση Γάλλων, Άγγλων και Ισραηλινών, η οποία κατέληξε σε φιάσκο. Κατά τη διάρκεια της κρίσης η διώρυγα έκλεισε.
Το λιμάνι του Πόρτ Σάϊντ βομβαρδίστηκε τρεις φορές το 1956, το 1967 και το 1973 στην κρίση με το Ισραήλ. Το 1979, μετά τη συμφωνία ειρήνης που υπογράφτηκε ανάμεσα στην Αίγυπτο και το Ισραήλ, η πόλη επανοικοδομήθηκε από την αρχή, πάνω σε ένα ισθμό που συνδέει τη λίμνη Μανζάλα με την ηπειρωτική χώρα. Γρήγορα ανέκαμψε και βοηθούμενο από το καθεστώς των αφορολόγητων ειδών εξελίχθηκε σε τέταρτη μεγάλη πόλη της Αιγύπτου και δεύτερο σημαντικότερο λιμάνι της- μετά την Αλεξάνδρεια.
Τα καινούργια κτίρια έχουν ευρωπαϊκό στυλ του 19ου αιώνα με ψηλές βεράντες και ξύλινα μπαλκόνια.

Στο τελωνείο οι αστυνομικοί και οι τελωνειακοί μας υποδέχονται ευγενικά. Είναι ντυμένοι με κάτασπρα ρούχα, σιρίτια και γαλόνια. Θυμίζουν, περίπου, τους δικούς μας λιμενικούς. Σε χρόνο ρεκόρ έχει τελειώσει η διαδικασία του τυπικού ελέγχου πριν περάσουμε στην χώρα.

Η πόλη με αποικιακή αρχιτεκτονική, κήπους και μουσεία (Εθνικό, Πολεμικό, Μοντέρνας Τέχνης) αναπτύχθηκε με γοργούς ρυθμούς. Διαθέτει βιομηχανίες χημικών ουσιών, επεξεργασμένων τροφίμων και τσιγάρων και είναι πολύ ανεπτυγμένη η αλιεία.  
Επίσης τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί και σε τόπο διακοπών για πολλούς Αιγύπτιους. Το λιμάνι είναι σημαντικό για τις εξαγωγές των αιγυπτιακών προϊόντων, όπως το βαμβάκι και το ρύζι, αλλά και ένας σπουδαίος σταθμός καυσίμων που τροφοδοτεί όσα σκάφη περνούν μέσω της διώρυγας.



Τα μέτρα ασφαλείας, πηγαίνοντας στο Κάϊρο, που τα συναντήσαμε πολλές φορές μπροστά μας, είναι οφθαλμοφανή.

Όσες μέρες κάνουμε προσκύνημα ένας ένοπλος αστυνομικός υπάρχει στη διάθεση του κάθε γκρουπ, 24 ώρες το 24ωρο!

                                                                                

Στο τελωνείο οι αστυνομικοί και οι τελωνειακοί μας υποδέχονται ευγενικά.
Είναι ντυμένοι με κάτασπρα ρούχα, σιρίτια και γαλόνια.
Θυμίζουν, περίπου, τους δικούς μας λιμενικούς.
Σε χρόνο ρεκόρ έχει τελειώσει η διαδικασία του τυπικού ελέγχου πριν περάσουμε στην χώρα.

Ιερά Μονή Θεοβαδίστου Όρους Σινά, Αγίας Αικατερίνης

Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΙΝΑ ΣΗΜΕΡΑ

 

Η Ιερά Μονή του Θεοβαδίστου Όρους Σινά ευρισκομένη στην περιοχή του Νοτίου Σινά ως καθαρώς θρησκευτικό καθίδρυμα, είναι αφιερωμένη στην προστασία των ιερών Σιναϊτικών Προσκυνημάτων. Παράλληλα οι Σιναΐτες Πατέρες είναι αφιερωμένοι μεν στη διαφύλαξη της Σιναϊτικής Ιστορίας, των αξιών της μεγάλης Θρησκευτικής Παράδοσης της Μονής, με την εξ' ίσου μεγάλη Ελληνορωμαϊκή Πολιτιστική της Κληρονομιά, αλλά κυρίως καλλιεργούν την ανάπτυξη τελειότερου ελεύθερου ηθικού βίου με την εξάσκηση της Χριστιανική αρετής, που απορρέει από την πρώτη εντολή: "αγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου...". Επίσης η προς τον πλησίον ενεργός και ανιδιοτελής αγάπη, όπως όρισε στους μαθητές του ο Χριστός με τη δεύτερη εντολή του, οδήγησε στη διάδοση του Ευαγγελικού κηρύγματος, και την ίδρυση σχολών, πτωχοκομείων, ορφανοτροφείων και κάθε άλλη κοινωνική φιλανθρωπία. Και τις δύο αυτές Χριστιανικές εντολές εφαρμόζουν οι Σιναΐτες έως σήμερα με θρησκευτική ευλάβεια ως βάση στην άσκηση και διακονία τους.

Η Μονή Σινά μαζί με όλη την περιοχή του Ν.Σινά, που συνδέεται με την Αρχιεπισκοπή Σινά,
                                                                       Φαράν

                                                                          

και Ραϊθώ, ακολουθεί τους Ιερούς Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων και πνευματικά είναι ενταγμένη στο σύνολο των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Σύμφωνα με τις αποφάσεις που την αφορούν, και οι οποίες έχουν κατά διαστήματα εκδοθεί από διάφορες Τοπικές Συνόδους και Ορθόδοξους Πατριάρχες, η Ιερά Μονή Σινά κατέχει το μοναδικό προνόμιο στη Ορθόδοξη Χριστιανοσύνη να είναι διοικητικά δια του Ηγουμένου της και Αρχιεπισκόπου Σινά «αδούλωτος, ασύδοτος, ακαταπάτητος, πάντη και παντός ελευθέρα, αυτοκέφαλος» καθώς δεν εξουσιάζεται από κανέναν Πατριάρχη, ούτε από Σύνοδο. Ο Αρχιεπίσκοπος Σινά έχει μεγαλύτερη πνευματική σχέση με τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων από τον οποίο χειροτονείται και τον οποίο μνημονεύει. Η εν γένει λειτουργία της Σιναϊτικής Αδελφότητας είναι διατυπωμένη σε «Θεμελιώδεις Κανονισμούς» και διοικείται με δημοκρατικό τρόπο από τον Ηγούμενό της και Αρχιεπίσκοπο Σινά Φαράν και Ραϊθώ, την Ιερά των Πατέρων Σύναξη και όλη την εκάστοτε κατά καιρούς συνερχόμενη Σιναϊτική Αδελφότητα.

Η Ιερά Μονή Σινά ως πνευματικός φορέας, έχει καθιερώσει ένα πνεύμα εμπιστοσύνης και ειλικρίνειας κατά την συνεργασία της με τις διάφορες ανά τους αιώνες αρχές που έχουν διοικήσει την περιοχή του Σινά, οι οποίες επικύρωναν πάντοτε την αρχαιοπαράδοτη τάξη και παράδοση της Μονής, όπως αυτή διαμορφώθηκε σταδιακά στο πέρασμα των 17 αιώνων του βίου της.

Στις ημέρες μας συνεργάζεται αρμονικά με τις Αρχές του Αιγυπτιακού και του Ελληνικού κράτους με τις οποίες σε κεντρικό υψηλό επίπεδο επιλύει τυχόν προβλήματα, απολαμβάνοντας ιδιαίτερης προστασίας, τις οποίες και κατατάσσει τους Μεγάλους Ευεργέτες της. Παράλληλα συνεργαζόμενη με τους εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης και της αρχαιολογικής υπηρεσίας της χερσονήσου του Σινά, πρωτοστατεί στην προώθηση όλων των κοινών θέματα τοπικής, πολιτιστικής ή οικολογικής πολιτικής στην περιοχή, ή θεμάτων τα οποία σχετίζονται με τις συνθήκες διαβιώσεως των Βεδουΐνων κατοίκων της περιοχής σε συνδυασμό με τις οδηγίες της UNESCO που αφορούν στην προστασία της όλης περιοχής.
Στην ενότητα των
                                                  Σιναϊτικών Κειμένων και Καταλόγων

                                                                            
 περιέχεται πλήρης Κατάλογος με τα Ονόματα και τις Διευθύνσεις των υπευθύνων της Διοικήσεως της Μονής.
Στην ενότητα των Σιναϊτικών Κειμένων και Καταλόγων περιέχεται κατάλογος με τις Διευθύνσεις όλων των Σιναϊτικών Μετοχίων και με τα Ονόματα των εκεί υπευθύνων.

Η Ιερά Μονή Σινά και το Ορεινό Συγκρότημα του Νοτίου Σινά
 

 

                                                                             

Το ορεινό συγκρότημα του Νοτίου Σινά με τα γρανιτώδη όρη και την άνυδρη φύση περιέχει μικρές κοιλάδες, στενές διαβάσεις και ελάχιστες οάσεις, με πολλά σημεία ιδιαιτέρου θρησκευτικού και ιστορικού ενδιαφέροντος. Εδώ τοποθετείται ένα σημαντικό μέρος της πορείας του Μωυσέως και του λαού του προς τη γη της Επαγγελίας, όπως επίσης και των ασκητών της Σιναϊτικής Ερήμου από την πρώτη ήδη περίοδο του Χριστιανισμού έως σήμερα.
Η Ιερά Μονή Σινά ευρίσκεται στους πρόποδες του Όρους Χωρήβ, όπου ο Θεός παρέδωσε το Νόμο στο Μωυσή, το οποίο μαζί με τα δύο άλλα όρη, της Αγίας Αικατερίνης και της Αγίας Επιστήμης, διαμορφώνουν το εγγύς φυσικό περιβάλλον γνωστό με την επωνυμία «το Ορεινό Συγκρότημα των Τριών Κορυφών». Δυτικά της Μονής και στο τέλος της κοιλάδας της (Wadi el Der), όπου στρατοπαίδευσε ο λαός του Ισραήλ, ευρίσκεται η σύγχρονη κωμόπολη της Αγίας Αικατερίνης.
H κωμόπολη αυτή κατά το έτος 2000 αδελφοποιήθηκε με την ομώνυμη πόλη της Κατερίνης στο Βόρειο τμήμα της Ελλάδος.

Η ΣΙΝΑΪΤΙΚH ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΣ
 

 

Η λέξη Σινά θεωρείται συνήθως ότι προέρχεται από τη σημιτική λέξη «Σεν», που σημαίνει δόντι, εξ αιτίας της μορφής των ορεινών κορυφών του Νοτίου Σινά. Κατ΄άλλους συνδέεται με το όνομα «Σιν», τη θεά της Σελήνης των προϊστορικών κατοίκων της περιοχής. Εις το Σινά έχουν λατρευθή πολλοί θεοί, μεταξύ των οποίων και ο Ελιόν (ο Ύψιστος Θεός), του οποίου ιερεύς εις τη Μαδιάμ ήταν ο Ιθώρ. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης προσθέτει την λατρεία του θεού Βαάλ συνδεόμενη με την ονομασία του όρους «Σερμπάλ», στην περιοχή της Φαράν.

Η Σιναϊτική Χερσόνησος είναι μια τριγωνική γρανιτώδης γέφυρα εικοσιτεσσάρων χιλιάδων τετραγωνικών μιλίων ανάμεσα σε δύο Ηπείρους, την Αφρική και την Ασία. Καθώς περιβάλλεται από τρεις θάλασσες, τη Μεσόγειο, την Ερυθρά και τον Κόλπο της Άκαμπα, αποτελεί τη συντομότερη δίοδο από την Ευρώπη προς την Ινδία και την Άπω Ανατολή. Κατέχοντας στρατηγική θέση ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση, Βορρά και Νότο, λειτούργησε από την αρχαιότητα ως ένα στρατηγικό σταυροδρόμι πολλών λαών και πολιτισμών, και κυρίως το σημείο όπου ο Θεός διάλεξε για να δώσει στην ανθρωπότητα το Νόμο Του.

Το πλατύ Βόρειο τμήμα της χερσονήσου είναι πεδινό και κυρίως αμμώδες. Στο κεντρικό της τμήμα υπάρχει ένα ευρύ ασβεστολιθικό οροπέδιο, η περιοχή Έλ Τιχ, ενώ ορεινό συγκρότημα από γρανιτώδη όρη καλύπτει τη Νότια τριγωνική της απόληξη. Αυτή η ερημική γη δεν προσφέρεται για καλλιέργειες, καθώς οι βροχοπτώσεις ή οι φυσικές πηγές είναι ελάχιστες. Την ημέρα υπάρχει ζέστη και το βράδυ κρύο, γεγονός το οποίο δεν προσφέρεται για μόνιμη κατοίκηση παρά για τη διαβίωση κυρίως νομάδων' χαρακτηρίζεται για την ενδιαφέρουσα άγρια πανίδα της, την παρουσία κτηνοτροφίας, τη σπάνια χλωρίδα ιατρικών βοτάνων και την παραγωγή ελαχίστων οπωροκηπευτικών.

Κατά τα τελευταία έτη παρουσιάζεται μία σημαντική βελτίωση και οικιστική ανάπτυξη με την προσέλευση περιηγητών και τη διαμονή παραθεριστών σε οργανωμένα θέρετρα στο Νοτιώτερο παραθαλάσσιο άκρο της. Παράλληλα ευρίσκονται σε εξέλιξη μεγάλα προγράμματα προστασίας του σιναϊτικού οικοσυστήματος.

Στο χώρο αυτό του Νοτίου Σινά υφίσταται με διηνεκή επί δέκα επτά αιώνες παρουσία πνευματικής και πολιτιστικής παραδόσεως και διαφυλάξεως των προσκυνημάτων η Ιερά Μονή Σινά, και η τιμή στην Αγία Αικατερίνα.  
Από όλη τη γη, προστρέχουν εδώ ανά τους αιώνες έως σήμερα, απλοί άνθρωποι, μεγάλοι Ηγέτες, ή αναχωρητές. Παράλληλα οι Βεδουΐνοι  

                                                                             
κάτοικοι της περιοχής αισθάνονται την Αγία Αικατερίνα και τη Μονή ως τους μεγάλους τους προστάτες, καθώς η Μονή συνεχίζει την ίδια διακονία της στο χρόνο, ενταγμένη πλέον στα μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, συνεχίζοντας δε να αποτελεί σημείο αναφοράς πιστών όχι μόνο του Χριστιανικού Κόσμου, αλλά και του Κόσμου των άλλων δύο μεγάλων θρησκειών της Βίβλου, του Ιουδαϊσμού και του Μωαμεθανισμού.

Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΙΝΑ
 

 

                                                                        

Το γεγονός της διηνεκούς επί δέκα επτά αιώνες παρουσίας στην περιοχή του Νοτίου Σινά της Ιεράς Μονής Σινά, και η ιδιαίτερη τιμή προς την Αγία Αικατερίνα, έχει αποθησαυρίσει στον χώρο μια μεγάλη πνευματική και πολιτιστική παράδοση. Παρά το γεγονός ότι η UNESCO, έχει εντάξει την Μονή Σινά στον Κατάλογο των Μνημείων της Παγκόσμιας πολιτιστικής Κληρονομιάς, οι Πατέρες της Μονής την υπηρετούν ως Κιβωτό Πίστεως και την διαφυλάσσουν με αυτοθυσία.
Στον ιερό αυτό χώρο προστρέχουν πιστοί όχι μόνο του Χριστιανισμού, αλλά και των άλλων δύο μεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών, του Ιουδαϊσμού, και του Μωαμεθανισμού. Ακόμη προστρέχουν απλοί άνθρωποι ή μεγάλοι Ηγέτες για πνευματική βοήθεια προσφέροντας δώρα, ή αναχωρητές προσφέροντας τον ίδιο τους τον εαυτό. Παράλληλα οι Βεδουΐνοι κάτοικοι της περιοχής αισθάνονται τη Μονή ως τη μεγάλη προστάτιδά τους, καθώς συνεχίζει το ενδιαφέρον της προς αυτούς.

Ο σύγχρονος επισκέπτης δεν έχει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του παρελθόντος στο προσκυνηματικό του ταξίδι για την Ιερά Μονή Σινά. Το αεροδρόμιο του Καΐρου συνήθως είναι ο τόπος εισόδου. Η ημερομηνία λήξεως του Διαβατηρίου του καλό θα να έχει χρονικό περιθώριο τουλάχιστον ένα εξάμηνο μετά το τέλος του ταξιδιού. Πρέπει να μην υπάρχουν διαφορές στην αναγραφή του ονόματος μεταξύ διαβατηρίου και εισιτηρίου. Η απαιτούμενη Βίζα εισόδου είναι δυνατόν να εκδοθεί στο αεροδρόμιο προ του ελέγχου των διαβατηρίων.
Στον χώρο ειδικά ανταλλακτήρια τραπεζών όπου μπορεί κανείς να προμηθευθεί αιγυπτιακό συνάλλαγμα και τα απαραίτητα ένσημα της βίζας. Κατά την διαμονή στην Αίγυπτο, το διαβατήριό πρέπει να είναι πρόχειρο σε κάθε ζήτηση. Η Διαδρομή προς την Ιερά Μονή Σινά μέσω Καΐρου είναι χιλιόμετρα Με Λεωφορείο (από το Κάιρο υπάρχει τακτική γραμμή λεωφορείων καθημερινά προς Σινά) το ταξίδι διαρκεί οκτώ ώρες, με ιδιωτικό ή μισθωμένο μέσον η ίδια απόσταση καλύπτεται σε 5 περίπου ώρες. Άλλο σημείο εισόδου είναι το Αεροδρόμιο του Sharm el Seich στην Νότια άκρη Σινά. Η απόσταση είναι . που καλύπτεται με ιδιωτικό μέσον (δεν υπάρχει λεωφορειακή γραμμή). Τρίτο σημείο εισόδου αποτελεί η Πόλη για τις οργανωμένες κυρίως ομάδες οι οποίες έρχονται οδικώς από το Ισραήλ.

Η Διαδρομή προς την Ιερά Μονή Σινά

 

Για την επίσκεψη στο Νότιο Σινά χρησιμοποιείται στις ημέρες μας κυρίως ο Βορειοδυτικός άξονας, μέσω Καΐρου. Από εκεί ο δρόμος οδηγεί στο ιστορικό Κλύσμα (σημερινό Σουέζ). Επόμενη ιστορική βιβλική θέση στην πορεία για την Ιερά Μονή του Σινά είναι τα Πικρά Ύδατα (σημερινό Ρας Σεντρ), τα οποία μεταβλήθηκαν από το Μωυσή σε γλυκά κατά θαυματουργικό τρόπο. Στη συνέχεια από τον ασκητικό χώρο της Αμπού Σαμίνα και την κοιλάδα του Ουάντι Γαράντιλι, παραδοσιακό χώρο μεταφοράς οικοδομικών υλικών, ο δρόμος οδηγεί στη διασταύρωση του Αμπού Ρεϊντές χώρο ιστορικού φυλακείου και σταθμού καραβανιών. Από τη σημείο αυτό ο δρόμος διχάζεται. Προς το Νότο οδηγεί στην παραθαλάσσια πόλη της Ραϊθώ (σημερινό Ελ Τορ) με το ιστορικό Σιναϊτικό Μετόχι, και εν συνεχεία στο σύγχρονο θέρετρο του Sharm el Seich. Προς τα Νοτιοανατολικά ο δρόμος ανηφορίζει στον ορεινό όγκο του Νοτίου Σινά.
Παρά το όρος Σερμπάλ ο δρόμος διέρχεται από την Όαση της Φαράν, όπου το ομώνυμο Σιναϊτικό Ησυχαστήριο. Είκοσι πέντε περίπου χιλιόμετρα πριν από τη Μονή υπάρχει το Ησυχαστήριο της Τάρφας. Κατά τα παλαιότερα χρόνια οι προσκυνητές έφθαναν στη Μονή κυρίως από τη Βορειοανατολική πλευρά της Χερσονήσου, ερχόμενοι από τα Ιεροσόλυμα, δια της παλαιάς Ιώπης (σημερινής Γιάφας), ή μέσω Γάζας, ακόμη δε και μέσω της Τάμπας από την Ιορδανία και Σαουδική Αραβία ή από την πλευρά του Νότου μέσω της Ραϊθώ.

Η Αγία Βάτος

Κατά την ερμηνεία των Πατέρων της Εκκλησίας η Αγία Βάτος προεικόνισε τη Θεοτόκο, η οποία αν και συνέλαβε στα σπλάχνα της το πυρ της Θεότητος δεν κατεκάη, αλλά γέννησε το Κύριο και Θεάνθρωπο παραμένοντας Παρθένος.

Η θέση της Βάτου συμπίπτει με εκείνη της Αγίας Τράπεζας του Παρεκκλησίου της Αγίας Βάτου, η οποία δεν έχει θεμελιωθεί επάνω σε Άγια Λείψανα, αλλά στη ρίζα της Αγίας Βάτου. Το ίδιο το φυτό ακόμη σήμερα θάλλει, μεταφυτευμένο Ανατολικότερα στον ανοικτό παρακείμενο χώρο. Αξίζει να σημειωθεί ότι το είδος της Βάτου αυτής είναι το μόνο που υπάρχει στη Σιναϊτική χερσόνησο.

Το Παρεκκλήσιο της Αγίας Βάτου, το τεταρτοσφαίριο της κόγχης του οποίου κοσμεί ψηφιδωτός Σταυρός του 10^ου αιώνος, ευρίσκεται πίσω ακριβώς από το Άγιο Βήμα του Καθολικού της Μονής, εορτάζει δε στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Εδώ κάθε Σάββατο τελείται η Θεία Λειτουργία. Ακόμη και σήμερα ο προσκυνητής εισέρχεται στον Αγιότατο αυτό τόπο ανυπόδητος, σε ανάμνηση της εντολής του Θεού προς το Μωυσή. Ο τόπος της Βάτου και σήμερα δεν διαφέρει από την περιγραφή της Αιθερίας προσκυνήτριας του τέλους του 4^ου αιώνα από την Ισπανία, η οποία είχε επισκεφθεί τότε αυτό τον τόπο.

Ψηφιδωτά

 

Στην αψίδα του Ιερού Βήματος του Καθολικού υπάρχει το περίφημο μωσαϊκό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού που χρονολογείται στον 6^ο μ.Χ αιώνα.

Η τεχνοτροπία του ομοιάζει με εκείνη των ψηφιδωτών του Αγίου Βιταλίου της Ραβέννας και της Αγίας Σοφίας της Κωνσταντινουπόλεως. Το θέμα του αντλείται από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ΙΖ',2-8. Ο Κύριος ευρίσκεται στο κέντρο, με τον Προφήτη Ηλία στα δεξιά Του και τον Προφήτη Μωυσή στα αριστερά Του. Κάτω αριστερά Του γονατιστός σε αντικίνηση είναι ο Άγιος Ιωάννης, στο κέντρο πρηνηδόν ο Άγιος Πέτρος και δεξιά Του, επίσης γονατιστός σε αντικίνηση ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος.

Στο ίδιο το ψηφιδωτό, στην παρυφή του μετώπου της αψίδας, απεικονίζονται σε μετάλλια: οι Δώδεκα Απόστολοι, οι Δώδεκα Προφήτες, ο Πρεσβύτερος Λογγίνος (Ηγούμενος στη Μονή κατά το χρόνο της κατασκευής του έργου), και ο Διάκονος Ιωάννης (ο της Κλίμακος; ). Τέλος στο μέτωπο της αψίδας υπάρχουν δύο παραστάσεις: Ο Μωυσής προ της Βάτου να λύνει τα υποδήματά του και ο Μωυσής να λαμβάνει τις Πλάκες του Δεκαλόγου. Επίσης σε δύο μετάλλια εικονίζονται δύο πρόσωπα, η Θεοτόκος και ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, ενώ δύο Άγγελοι προσφέρουν δώρα εις τον Αμνό, ο οποίος ευρίσκεται στο κέντρο της συνθέσεως και συμβολίζει τον Ιησού Χριστό, Στο σύνολό τους οι μορφές αυτές διαμορφώνουν το θεματολόγιο της Δεήσεως.

Η κόσμηση της αψίδας του Ιερού με την παράσταση της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος τονίζει το μυστικό συσχετισμό του Όρους Χωρήβ με το όρος Θαβώρ καθώς και στα δύο όρη αποκαλύφθηκε η Δόξα του Κυρίου παρόντων των προφητών Μωυσή και Ηλία. Έτσι η ονομασία του Καθολικού ως Ναού της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού σε χρήση.

Η Αγία Αικατερίνα Πολιούχος της Ιεράς Μονής Σινά
 

 

Αξιοζήλευτο δώρο του Θεού στη Μονή αποτελούν τα Ιερά Λείψανα της αγίας Αικατερίνης, τα οποία βρέθηκαν στο Παρεκκλήσιο της κορυφής του όρους που φέρει σήμερα το όνομά της. Γεννήθηκε στη Αλεξάνδρεια το 294 μ.Χ. από αριστοκρατική ειδωλολατρική οικογένεια και πήρε το όνομα Δωροθέα. Σπούδασε στις εθνικές σχολές της εποχής φιλοσοφία, ρητορική, ποίηση, μουσική, μαθηματικά, αστρονομία και ιατρική. Το απαράμιλλο σωματικό της κάλλος, η εκπληκτική της μόρφωση, η αριστοκρατική της καταγωγή και η αρετή με τη οποία ήταν στολισμένη, την έκαναν περιζήτητη νύφη. Αυτή όμως αρνιόταν κάθε παρόμοια πρόταση, έως ότου κάποιος Μοναχός της γνώρισε το αληθινό Νυμφίο των ψυχών, τον Ιησού Χριστό. Βαπτίσθηκε και ονομάσθηκε Αικατερίνα, που κατά μία εκδοχή σημαίνει Στεφανία ή Πολυστεφανία.

Κατά τη διάρκεια των διωγμών του Αυτοκράτορα Μαξιμίνου, στις αρχές του 4^ου αιώνα, ομολόγησε την πίστη της στον Ιησού Χριστό και δημοσίως κατηγόρησε τον Αυτοκράτορα για τις θυσίες του προς τα είδωλα. Εκείνος διέταξε πενήντα ρήτορες από όλη τη αυτοκρατορία να τη μεταπείσουν, αλλά αντιθέτως αυτοί πείσθηκαν από εκείνη, από τα ρητά των αρχαίων ελλήνων φιλοσόφων, τα σχετικά με το αληθινό Θεό, και επίστευσαν στο Ιησού Χριστό. Μετά από αυτό η Αγία βασανίσθηκε σκληρά, αλλά αντί να καμφθεί το ηθικό της κατόρθωσε με το ένθεο παράδειγμά της να προσελκύσει στη Χριστιανική πίστη τη σύζυγο του Αυτοκράτορα και άλλα μέλη της Αυτοκρατορικής Αυλής.

Κατά την παράδοση, μετά από το αποκεφαλισμό της, άγγελοι παρέλαβαν το σώμα της και το μετέφεραν στην κορυφή του υψηλότερου όρους του Σινά, το οποίο σήμερα φέρει και το όνομά της. Ανάμεσα στον 8^ο με 9^ο αιώνα η ύπαρξη του αγίου λειψάνου αποκαλύφθηκε σε όνειρο Μοναχών της Μονής, οπότε και έγινε η ανακομιδή και η τοποθέτησή του στο Άγιο Βήμα του Καθολικού της Μονής, μέσα σε μία μαρμάρινη λάρνακα. Το μύρο που ανάβλυζε και ακόμη αναβλύζει από τη Αγία Κάρα της αγίας είναι ένα συνεχές θαύμα. Η ευλάβεια προς τη αγία Αικατερίνα και το όνομά της διαδόθηκε στη Δύση από τους Σταυροφόρους, και από τον 11^ο αιώνα και μετά η Μονή του Θεοβαδίστου Όρους Σινά άρχισε να γίνεται γνωστή και ως Μονή της αγίας Αικατερίνης .

Η Αγία Κορυφή
 

 

Η Αγία Κορυφή ή το Όρος του Μωυσέως (Gebel Mousa), είναι ο ιερός τόπος όπου ο Μωυσής έλαβε από τον Θεό το Νόμο και συνομίλησε επανειλημμένα με Αυτόν.

Έχει ύψος 2.240 μέτρων και απέχει από τη Μονή δύο ώρες περίπου με τα πόδια. Η προσέγγιση στο χώρο γίνεται ως ένα σημείο και με καμήλες τις οποίες οδηγούν Βεδουίνοι. Υπάρχουν δύο δρόμοι προς την Αγία Κορυφή.
                       Ο παραδοσιακός αποτελείται από 3.750 περίπου πέτρινα σκαλοπάτια.

                                                                         
                                             Ο άλλος είναι ομαλός, περιφερειακός δρόμος

                                                                   
 φτιαγμένος κατά τον 19^ο αιώνα από τον αντιβασιλέα της Αιγύπτου Αμπάς Πασά Α΄, ο οποίος στο τελευταίο του τμήμα για την Αγία Κορυφή έχει 750 πέτρινα σκαλοπάτια.

Συνήθως η ανάβαση στην Αγία Κορυφή γίνεται κατά τις πρώτες πρωινές ώρες, προ της Ανατολής του Ηλίου, ώστε οι προσκυνητές να βλέπουν την υπέροχη θέα της Ανατολής.

                                                                             
 Ο ουρανός είναι τόσο καθαρός ώστε και το φως του φεγγαριού είναι αρκετό για μια νυκτερινή πορεία.

Η ιστορία της Αγίας Κορυφής και η ευλάβεια των προσκυνητών ανά τους αιώνες αποτυπώνεται στο Παρεκκλήσιο της Αγίας Τριάδος, τα Σπήλαια του Μωυσέως, τα Ερείπια της Βασιλικής του Ιουστινιανού και το Παλαιό Τέμενος.

Το Παρεκκλήσιο της Αγίας Τριάδος

 

                                                                          

Το Παρεκκλήσιο της Αγίας Τριάδος, στο υψηλότερο σημείο της Αγίας Κορυφής, είναι κτισμένος προσφάτως κατά τα μέσα της δεκαετίας του 1930, στη θέση όπου ήδη από τα τέλη του 4^ου αιώνα μ.Χ. ευρισκόταν Ναός. Συμπίπτει με το Ανατολικό τμήμα του κεντρικού κλίτους της αρχικής τρίκλιτης Βασιλικής της εποχής του Ιουστινιανού, στην ίδια περίπου θέση με το Ιερό της Βήμα. Πρόκειται για ένα μικρό ξυλόστεγο μονόκλιτο δρομικό Παρεκκλήσιο το οποίο λειτουργείται τακτικά. Τα οικοδομικά υλικά της τοιχοποιίας του προέρχονται από εκείνα της Βασιλικής του 6^ου αιώνα, τα κατάλοιπα της οποίας τον περιβάλλουν και τα τελευταία έτη ανασκάπτονται.

Τα Σπήλαια του Μωϋσέως

 

Στην Αγία Κορυφή ευρίσκονται δύο σπήλαια, τα οποία κατά παράδοση συνδέονται με τα θαυμαστά γεγονότα που σχετίζονται με την παρουσία του Μωυσέως κατά τη Νομοδοσία.

Το ένα (Σπήλαιο «της νηστείας») ευρίσκεται στα Νότια του σημερινού παρεκκλησίου και της αρχικής βασιλικής. Σχετίζεται παραδοσιακά με την επί «τεσσαράκοντα ημέρας και τεσσαράκοντα νύκτας» (Έξ.ΚΔ΄18-ΛΑ΄18 και ΛΒ΄15-ΛΒ΄.19) διαμονή του Μωυσέως στην Αγία Κορυφή, όταν καθαρόμενος με νηστεία καταξιώθηκε να λάβει τον Νόμο. Με το άνοιγμά του προς Ανατολάς, προσπελάσιμο με μικρή κτιστή κλίμακα καθόδου, το σπήλαιο έχει έκταση δύο περίπου τετραγωνικών μέτρων. Στην επίπεδη επιφάνεια που διαμορφώνεται στο άνοιγμά του, βρίσκονται σκαλισμένες επιγραφές προσκυνητών κατά την πρώτη χιλιετία, στην ελληνική και την αρμενική γλώσσα.

Το άλλο σπήλαιο είναι στην πραγματικότητα μια φυσική σχισμή στο βράχου που ευρίσκεται προσκολλημένος στα αριστερά του σημερινού παρεκκλησίου, εντός μικρού περιβόλου. Η παράδοση βλέπει εδώ το σημείο όπου ο Μωυσής «εκρύβη», όπως αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη:

Παρεκκλήσια εκτός Μονής

 

Εκτός από τα Παρεκκλήσια στην Αγία Κορυφή και εν γένει στα όρη Χωρήβ, Αγίας Αικατερίνης και Αγίας Επιστήμης, Μετόχια και Καθίσματα, Παρεκκλήσια ευρίσκονται: στο λόφο Δυτικά της Μονής το Παρεκκλήσιο του Προφήτου Ααρών, στο λόφο Ανατολικά της Μονής το Παρεκκλήσιο των Αγίων Θεοδώρων, μία περιοχή η οποία ταυτίζεται με εκείνη της διαμονής του Ιοθώρ και των θυγατέρων του (Έξ.Β',15-32) και από όπου ο προσκυνητής αντικρίζει τις δύο περίφημες κορυφές του Δεκαλόγου και της Αγίας Αικατερίνης. Στην περιοχή του λίθου του Μωυσέως υπάρχει παρεκκλήσιο αφιερωμένο στην Υπαπαντή του Χριστού. Στην κοιλάδα Θολά είναι του Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος όπου και το Σπήλαιο στο οποίο κατά τα τέλη του 6^ου αιώνα μόνασε επί σαράντα χρόνια. Κατά την περίοδο εκείνη συνέγραψε την περίφημη Κλίμακα, της οποίας οι τριάντα βαθμίδες περιγράφουν τα στάδια της τελειώσεως του Μοναχού. Η επίδραση του έργου αυτού ήταν τόση, ώστε ο Άγιος Ιωάννης να ονομασθεί δεύτερος Μωυσής. Τέλος στην περιοχή των Αγίων Τεσσαράκοντα υπάρχει το Παρεκκλήσιον του Αγίου Ονουφρίου.

Το Παλαιό Τέμενος

 

                                                                    

Στο χώρο της Αγίας Κορυφής, στα Νοτιοδυτικά του παρεκκλησίου της Αγίας Τριάδος και σε απόσταση λίγων μέτρων από αυτό, υπάρχει ένα μουσουλμανικό τέμενος. Ευρίσκεται χτισμένο ήδη από τον 12^ο αιώνα ακριβώς εκτός των ορίων της αρχικής βασιλικής, μετά την καταστροφή της οποίας και οικοδομήθηκε, ενσωματώνοντας οικοδομικό υλικό από τον ιουστινιάνειο ναό. Σήμερα πρόκειται για απέριττο τετράγωνο οικίσκο μικρού μεγέθους, χωρίς κάποιο εμφανές διακριτικό στοιχείο στην αρχιτεκτονική του.

Η ακριβής χρονολογία ανοικοδόμησής του μουσουλμανικού αυτού ευκτηρίου της Αγίας Κορυφής δεν είναι γνωστή. Προφανώς συνδέεται με λόγους αντίστοιχους με αυτούς που οδήγησαν στη δημιουργία τεμένους και εντός της Μονής.

Γενικές Πληροφορίες

 

Έως τις ημέρες μας ο εν γένει χώρος της Ιεράς Μονής Σινά διατηρεί τον ιστορικό τρόπο λειτουργίας του και δεν αποτελεί οργανωμένο τουριστικό χώρο. Για τους Σιανΐτες όλοι οι επισκέπτες αντιμετωπίζονται ως προσκυνητές από τους οποίους θεωρείται δεδομένος ο σεβασμός προς την ιερότητα του χώρου, των σιναϊτικών προσκυνημάτων και του ημερησίου προγράμματος της προσευχής τους. Καλό είναι το ταξίδι στην Μονή να μην συμπίπτει με τις εορτάσιμες ημέρες της Μονής οπότε και είναι κλειστή για το ευρύ κοινό. Γενικά η Μονή είναι κλειστή όλες τις Παρασκευές και Κυριακές και τις μεγάλες εορτές της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τις υπόλοιπες ημέρες η Μονή είναι ανοικτή από τις 9 π.μ. έως τις 12 π.μ.. Στην ενότητα των Σιναϊτικών Κειμένων και Καταλόγων περιέχεται αναλυτικός κατάλογος με τις σχετικές ημερομηνίες κατά τις οποίες η Μονή είναι κλειστή για το ευρύ κοινό.

Εντός του χώρου της Μονής η κίνηση των επισκεπτών είναι προδιαγεγραμμένη και προσκυνηματική. Θεωρείται δεδομένη η σεμνότητα της περιβολής τους και ο σεβασμός τους προς τον χώρο. Δεν επιτρέπονται οργανωμένες ξεναγήσεις ή μαγνητοσκοποίσεις. Η καθορισμένη διαδρομή εντός της Μονής αρχίζει από την Πυλίδα της βορείας πλεράς των τειχών η οποία οδηγεί στην Κεντρική αυλή όπου το Φρέαρ του Μωυσέως, το Καθολικό, η Αγία Βάτος και το Ιερό Σκευοφυλάκιο του οποίου η έξοδος καταλήγει στην έξοδο.

Για την άνοδο στην Αγία Κορυφή πρέπει να υπολογίζεται τουλάχιστον ένα συνολικό χρονικό διάστημα πέντε έως επτά ωρών. Υπάρχουν δύο δρόμοι ο ιστορικός και ο νεώτερος. Ο πρώτος αρχίζει πίσω από την Νοτιοανατολική πλευρά της Μονής. Είναι αρκετά ανηφορικός και δύσβατος. Στο μεγαλύτερο μέρος του είναι διαμορφωμένος με απότομα σκαλοπάτια. Ο δεύτερος έχει μια πορεία ανηφορική αλλά αρκετά βατή η οποία γίνεται με τα πόδια, Για το μεγαλύτερο μέρος του είναι δυνατόν να μισθώνονται καμήλες που πάντοτε είναι διαθέσιμες έξω από την Μονή. Η διαδρομή αυτή καλύπτει περίπου μία ώρα και μισή και στην συνέχεια ακολουθεί μια πεζοπορία με σκαλοπάτια προς την Αγία Κορυφή μισής ώρας τουλάχιστον. Η επιστροφή γίνεται από τον δεύτερο δρόμο αν και ορισμένοι επιλέγουν αντ΄αυτού την δύσβατη Ιστορική διαδρομή καθόδου με τα σκαλοπάτια.

Λόγω του μεγάλου υψόμετρου του χώρου είναι απαραίτητο να λαμβάνονται ιδιαίτερα υπόψη μεγάλες διαφορές θερμοκρασίας που υπάρχουν ανάμεσα στις ώρες που υπάρχει το φως της ημέρας ή όχι. Εξ ίσου απαραίτητη είναι η εκδρομική ένδυση και υπόδηση και ο εφοδιασμός με νερό. Ο φακός είναι χρήσιμος κατά την νυκτερινή πορεία, ασχέτως εάν το φως των άστρων σε συνδυασμό με το υψόμετρο και την καθαρότητα της ατμόσφαιρας δίδουν ικανοποιητική ορατότητα.
                                                                                 

Το Συγκρότημα της Μονής

 

Πρόκειται για ένα ημιυπόγειο κτίσμα η είσοδος του οποίου ευρίσκεται στη Νότια πλευρά του, κάτω από τον υπερκείμενο παρεκκλήσιο του Αγίου Τρύφωνος. Το έθιμο της συγκεντρώσεως των οστών στο Οστεοφυλάκιο ισχύει από τους πρώτους χρόνους της ιδρύσεως της Μονής, και οφείλεται πιθανώς στο γεγονός ότι το χώμα είναι ελάχιστον και δεν είναι δυνατή η δημιουργία μονίμων τάφων. Παράλληλα όμως κατά τη μοναστική παράδοση θεωρείται ότι οι Μοναχοί ωφελούνται πάρα πολύ από τη θέα των συγκεντρωμένων οστών των παλαιών Πατέρων της Μονής, με την ενθύμηση του θανάτου και τη ματαιότητα της πρόσκαιρης ζωής.

Τα οστά των κεκοιμημένων Πατέρων είναι τοποθετημένα με τάξη, αλλά ανώνυμα, σε σωρούς ενώ μέσα σε ένα ιδιαίτερο κουβούκλιο ευρίσκεται ακέραιο, ενδεδυμένο το μοναχικό σχήμα, το λείψανο του ερημίτου Στεφάνου, ενός Σιναΐτου Μοναχού, τον οποίον αναφέρει ο άγιος Ιωάννης στην Κλίμακα. Έζησε τον 6ου αιώνα και συγκαταλέγεται στους επώνυμους Σιναΐτες Αγίους.

Το Καθολικό της Μεταμορφώσεως

 

Ο Ναός και Καθολικό της Μονής κτίσθηκε από τον ίδιο αρχιτέκτονα, τον Στέφανο Αϊλίσιο, συγχρόνως με το φρούριο, στη Βορειοανατολική γωνία του εσωτερικού χώρου ο οποίος τότε διαμορφώθηκε. Θεμελιώθηκε το 542 μ.Χ. και περατώθηκε μετά από εννέα χρόνια. Ο προϋφιστάμενος Ναός της Αγίας Βάτου ενσωματώθηκε στην Ανατολική πλευρά του νέου κτίσματος. Πρόκειται για ένα οικοδόμημα από γρανίτη, ρυθμού τρίκλιτης Βασιλικής με Νάρθηκα, κυρίως Ναό και Άγιο Βήμα. Οι τοίχοι, οι κίονες, η ξύλινη στέγη, το μωσαϊκό και οι επιγραφές είναι από την εποχή τού Ιουστινιανού. Η αρχική στέγη η οποία και διασώζεται άκαιρη, καλύπτεται από μία οριζόντια φατνωματική οροφή κατασκευασμένη κατά τον 18^ο αιώνα.

Το κεντρικό κλίτος του Ναού διαμορφώνεται από δώδεκα κίονες μονόλιθους από γρανίτη, επιχρισμένους μεταγενέστερα. Ο αριθμός των κιόνων αντιστοιχεί προς τους μήνες κάθε έτους. Τα κιονόκρανα είναι επίσης από γρανίτη, με φυτικό διάκοσμο διανθισμένο με Σταυρούς, Αμνούς και καρπούς του Παραδείσου. Εντός θύλακα ανοιγμένου στον κορμό κάθε κίονα και σφραγισμένου με το σημείο του Σταυρού ευρίσκονται Τίμια Λείψανα αγίων σε αντιστοιχία προς κάθε μήνα. Κάθε κίονα κοσμεί από μία εικόνα -Μηναίου- με τους αγίους ανά μήνα.

Τη Βασιλική περιβάλλουν ενσωματωμένα σε αυτήν εννέα Παρεκκλήσια. Σε κάθε πλευρά της αψίδας του Αγίου Βήματος υπάρχουν από ένα Παρεκκλήσιο, Βόρεια του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου και Νότια των εν Σινά και Ραϊθώ αναιρεθέντων Σιναϊτών Αγίων, ενώ Ανατολικά της το Παρεκκλήσιο της Αγίας Βάτου. Κατά μήκος εκάστου από τα πλαϊνά κλίτη υπάρχουν από τρία Παρεκκλήσια και ένα σκευοφυλάκιο. Βόρεια είναι τα Παρεκκλήσια της Αγίας Μαρίνης, των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και του Αγίου Αντύπα. Νότια, των Αγίων Αναργύρων, του Αγίου Συμεών του Στυλίτου και των Αγίων Ιωακείμ και Άννης.

Ο εσωτερικός διάκοσμος του Αγίου Βήματος, το Εικονοστάσιο του Ναού και το μαρμαροθετημένο δάπεδο ανάγονται στον 17^ον και 18^ον αιώνα. Τους τοίχους των πλαϊνών κλιτών και του Νάρθηκα κοσμούν εικόνες εκ των παλαιοτέρων σωζομένων σε όλο το Χριστιανικό Κόσμο. Οι ξυλόγλυπτες πύλες του κυρίως Ναού είναι οι αρχικές του 6^ου αιώνα. Στο ανώφλι διαβάζεται η επιγραφή:



Οι πύλες του Νάρθηκα έγιναν τον 11^ο αιώνα από τους Σταυροφόρους με στοιχεία φατμιδικής τέ

Το Κωδωνοστάσιον

 

Εκτίσθη το 1871 με δαπάνη του Σκευοφύλακος της Μονής, Αρχιμανδρίτου Γρηγορίου. Πρόκειται για ένα πυργόσχημο κτίσμα, εκλεκτικής τεχνοτροπίας, που διαμορφώνεται από τρία περίστυλα επίπεδα τα οποία εδράζονται στη Δυτική πλευρά του Βορείου κλίτους του Ναού. Αποτελεί την υψηλότερη κατασκευή από όλα τα κτίσματα στο εσωτερικό του φρουρίου και διακρίνεται.

Έχει εννέα κώδωνες διαφόρων μεγεθών, δώρα των Τσάρων της Ρωσίας, και ένα τάλαντο, ξύλινο σήμαντρο δηλαδή πολύ αρχαιότερο των μεταλλικών κωδώνων. Αυτό σήμερα χρησιμοποιείται κατά τις καθημερινές για να σημαίνει τον Εσπερινό και τον Όρθρο, ενώ οι κώδωνες τη Θεια Λειτουργία κατά την Κυριακή και τις εορτές.